Poezi nga Xhevahir Cirongu
Vështrova syrin e qiellit blu,
aty lash shikimet e ndjejna u tret,
seç ra një re e bardhë atje mbi plis
dhe tek ne ngadalë u ndez një dritë.
Meteorët e e qiellit të shpirtit tonë
drithërima plot dhimbje ranë mbi baltë,
u puthën të dy si vëllai me motrën
lamtumirë i thanë njëri-tjetrit, paçit fat.
Pse kështu, vendlindje e këtij moti
Ku po shkoni si zogjtë shtegtarë,
Mos vallë mallkimi qenka prej zoti ?!
Jo, se lë folenë e vendlindjes me lotë të tharë.
Le të shtegëtojmë nëpër botë si lot i qiellit
Prapë do kthehemi me mallin e zhuritur tek ty;
Te plisi i atdheut me lot ngrirë ndalova atë çast
Gjithë dashuritë e zemrës u ndezën në flakë.
Durrës, 17 Tetor 2022
Comments