Giakomo Leopardi 1798-1837,poet,filozof,eseist, konsiderohet si poeti me i madh romantic italian i shekullitXIX.Poezia L’infinito( Pafundësia) vlerësohet si kryevepër e tij.Po e sjell per lexuesit te perkthyer në dy variante.
Giacomo Leopardi
PAFUNDËSIA
Variantii parë
Përherë e dashur për mua kjo kodrinë e vetmuar,
Edhe ky gardh, që m’ia pengon shikimit,
Më t’ madhen pjesë të horizontit të fundëm.
Por duke qëndruar e vrojtuar të pambaruarën
Hapësirë, përtej saj , dhe heshtjen mbinjerëzore,
Me një qetësi shum e shumë të thellë,
Un sjell në mendje. E prej saj zemra, disi për pak më stepet.
Meqënse erën ndiej, duke shushuritur
gjetheve ndër këto pemë,
Krahasoj gjithë atë heshtje të pasosur,me këtë zë
Dhe më kujtohet përjetësia,
Stinët e shkuara, të vdekura dhe të sotmet,
të gjalla e të potershme. Kështu, midis tyre mendimi,
Në atë pafundësi, krejtësisht m’ zhytet:
E mbytja më është e ëmbël në këtë det.
PAFUNDËSIA
Varianti I dytë
Gjithmon e pëlqeva këtë kodrinë vetmitare
Edhe këtë gardh,që ia pengon shikimit
Pjesën më të madhe të horizontit të fundëm.
Por ,duke ndenjur e vrojtuar, të pambaruarat
hapsira përtej saj dhe heshtjen
mbinjerëzore dhe qetësinë, shum e shum t’ thellë,
përfytyroj me mend. E n’to mua zemra
disi m’ friksohet. E duke qen se erën
dëgjoj duke frushulluar nëpër këto pemë,
Un rri e krahasoj gjith atë heshtje
të pasosur, me këtë zë dhe më përkujtohet
Amshimi, stinët e vdekura dhe koha e sotme,
e gjallë dhe zhurma e saj.Kësisoj mendimi,
Mua n’at pamatësi tërësisht më mbytet:
E mbytja më ësht e ëmbël në këtë det.
Tiranë,20.11.2019
