Sa Liridona vdesin nga heshtja, nga vetmia, nga lenia ne harrese, nga shperfillja totale. Sa Liridona vdesin nga përçmimi, indiferenca, paragjykimet qe i ngreme vet ne shoqeria e eger e pagdhendur maskiliste. (Dhe femrat nuk mbeten pas madje luften me te eger e bejne ato) A nuk jemi ne orkestra e pare qe luajme me nota te hidhura kur shohim nje padrejtesi duke mbyllur syte, duke nderruar rrugen, duke bere sikur nuk degjuam . Sa Liridona vdesin para syve tanë dhe ne na dhimbsen vetem ne funeralin e tyre, sepse na duhen lotë shumë lotë per te derdhur se pas atyre loteve qajme ne heshtje fatin toné, të keqen që sot ishte larg nesh ,që sot nuk na preku personalisht.
Fajtoret e vertete jemi ne qe nuk dime te edukojme femijet tane , qe bejme diferencimin vajze djale ,qe i rrisim djemte me lodra luftarake e pra ne ua mesojme artin e luftes,dhunes qe sa shfaqen ne kete bote. Jemi ne shoqeria e tere, që bën indiferentin , qe ben fodullin, qe ben servilin, qe ben qorrin,shurdhin. Fajtor eshte Ai qe duhet te mbroje jeten qe ben te zbatohet ligji, por ligjet sjane vecse hije te zbehta mbi letren e bardhe. Askush si sheh askush si njeh. Me fal Liridon per kete ikje te pazakonte, te padrejte larg engjejve te tu dhe pse syte e tyre nuk kane për të të parë më kur te lind drita e diellit. Me fal Liridon qe s'munda ta ngre zerin tim per te mbrojtur ty dhe vetveten sepse heshtja na eshte kthyer mburoje. Nje mburojë e grisur qe neser nuk ka per te na mbrojtur nga asnje goditje nese vazhdojme te heshtim, vec Zoti mos e lejofte goditjen e radhes.
