Mungesa
Fatmir Terziu
Ti e fute fenë në gojën time si një mbushje metalike
para se gjuha ime të mësonte lakimin e emrit tim të mirë
mendimet e mia nuk kanë asnjë kuptim përveç asaj që më ke ngjizur
Fatmir!
I tillë jam sot
retë e shtrydhin lotin tënd rubin
më mbushin, pa dyshim të çarat dhe dhimbjet e mia
sa hap sytë Ti je zhdukur,
mungesën era atje Lart ma shfryn
deri në Hënë,
Unë mbetem një anije e përulur
notoj në lotët e tua Nënë.
