Udhë, udha ime me prita
Ku më shpie kështu, s'e kuptoj?
S'mund të shembem nga maja ku mbrita
Vetëm dritë dhe liri ëndërroj
Mbaj një stap për t’a trembur vetminë
Le të jetë në çdo hap dëshmitar
Dhe një trastë ku ngarkoj pleqërinë
E kam hedhur mbi supet e vrarë
S’mund të eci me grigjën pa krye
Të besoj verbërisht s’ka se si
Zbrita poshtë një qiell me yje
Ndërsa ju, mbani terrin në sy!
S'jam Mesia të pres për ringjallje
Dhe pse kryqin e dhimbjes nderoj
As me mbretin nuk shkoj në përballje
Se nuk kam asnjë shpatë, as mburojë
Dorë e fatit më tundi zinxhirë
(Ç'profeci e ka shkruar kështu?)
Po unë zemrën e dua të lirë
Edhe fjalën, të lirë gjithashtu!
Tiranë, Shtator 2018.
Nga vëllimi poetik "Kërkoj një strehë"
Comments