Medusë

Medusa

Medusë

(Para një fotografie)

Fatmir Terziu

Duart e mia nuk ju arritën kurrë,

por zemra ime po

ishe para meje me një larmi blush në sy

isha për ty ndoshta kushedi

vetëm një trup bardhë e zi...

... kushedi?!

Por unë isha gjithmonë pas teje plot dritë

e kam ndriçuar shpinën tënde si në ndonjë mit

kaq afër sa nuk gjeja një të dytë.

Dhe ëndërroja të të pikturoja atë fytyrë

Medusë. Sa larg metonin sytë.

Mezi prisja që të hidhja një hap përpara

sa herë që më pëshpëriste ndjesia në vesh,

por koha sytë nuk i mbante tek e ardhmja,

e shkuara ishte distanca që shkurtohej midis nesh.

Sidoqoftë kjo fotografi i përket një dimri të largët

nuk shpëtoja dot nga ai virus klasash peshqesh,

edhe sikur të isha në gjendje t’ju mbaja afër.

Por sa herë sytë tek kjo fotografi i kam qasur

betohem me Perëndi, se gjithmonë do të jesh pranë

për sa kohë që ju mbaj të dashur.

E sytë si kanxha çeliku e shkulin atë virus

të paktën për një mit që nuk vdes Medusë!

#terziu #fatmir