SHKUMBIN
Një libër me lirika për Shkumbinin
Poeti intimist shkroi gjithë mall.
Mbi ujë tashmë tek shtrij vështrimin,
Çdo valë që feks për mua është një varg.
Fusha ndanë zallit , male më tej,
Fshatra fshehur mjegullash diku…
Shkumbon Shkumbini;
Shelgjet brigjesh
Si shatërvanë derdhen, dridhen flu.
Ah, lumë përplot rima të stërkalta,
Që mugesh dimrit , pranverës qesh e ndrin.
Si rrjedha jote
Këngët rrjedhshin,
Shkumbin
Shkumbin ...
ELBASAN
Si rrathët e ferrit dantesk
Kthesat e Krrabës
Ankthshëm zbres.
Poshtë Kombinati Metalurgjik,
Ndryshk gurë dhe shi acid.
Dhe oxhakë të lartë
Që godasin diellin
Si vullkane
Me tym të rëndë shfarosës
Por t‘emëruarit poetë zyrtaristë,
Vargje thurnin ditë e natë
Për tymin
Dhe këta oxhakë...
Prodhon ky kombinat
Më të çuditshmen në botë,
Markën Çeliku i Partisë !
Nuset e bukura
Me këtë markë
Monstra të frikshme lindën
Me turinj ujku;
Lopët pollën viça me dy koka,
Me katër këmbë zogjtë dolën nga veza…
Smogu i kuq që u përhap
Si flamuri i Internacionales Socialiste,
I thau trëndafilat dhe sytë e dashurisë;
Yllin e Mëngjesit
Dhe kumrien e verbër
I këputi nga qielli...
Hej, Elbasan;
Nisi përsëri nga e para
Këngët e tua të dashurisë!
RRAPI I VOJVODES
Një monument prej bronzi
Apo prej mermeri
Për ty n’Elbasan
Askush s’do të mund ta ngrinte më madhështor se ky
Rrapi gjigant që kreh retë
Dhe sjell një pranverë farfuritëse në mars,
Siç sjell gjithashtu një vjeshtë të artë
Në tetor, në britmin e dytë…
Këtë monument shtatlartë dhe të gjallë
Shtatëqindvjeçar
S’ta shkuli dot asnjë kundërshtar,
Komandant!
Në trungun e tij si në një bazament të sigurt
Ndodhet një zgavër e thellë rrethore
Dhe e errët si enigma
Që të kujton sa e sheh një grykë të stërmadhe topi
Për të hedhur gjyle të rënda lart edhe larg
Gjyle, sfera të frikshme gjëmimtare
Si meteorë të shkrumbuar që sillnin nga qiejt mikrobe
Si mallkim
Ashtu siç sollën murtajën e ku ta dish ç’tjetër…
Njerëzimin mëkatar për ta shfarosur
Kudo që do të binin…
Nën hijen e rrapit si nën një tendë flladitëse,
Gjer edhe karvanet e nisur nga Bagdadi i largët
Ndaleshin të preheshin.
Veç beharnave ndezës, tylrave si mjegull
Shishkave me lëngje magjie, jermi dhe dehës
Shërues dhe eliksirë, vallë ç’prunë tjetër
Këta karvanë të pluhurosur me rërë shkretëtirash?
Mos ndoshta një syzezë
Shkrumb të djegur nga epshet erotike
E cila do të marramendte mbarë qytetin,
Për të shpërthyer në këngë
Dashurish ekzotike të panjohura?
Por ndoshta karvanet nuk sollën një syzezë
Që di të tërbohet e të spërdridhet
Në kërcimet haremike
Si kobra që të josh e të helmon.
Ndoshta karvanet morën një vashë syblu
Leshradiell,
Që rrugën mbrapsht, drejt Skampinit
Kurrë s’e bëri!
Te Rrapi i Vojvodës,
Gjer edhe sot, në Ditën e Verës
Qytetarët artistë t’Elbasanit
Tek këndojnë e kërcejnë në vallet e stërlashta,
Q’erdhën me diellin dhe hënën,
Presin t’u shfaqet në mes
Vashëza syblu e legjendës
Flu flu siç shfaqet e tretet një dritë,
Një re lëbyrëse në qiell,
Apo shamia drithëruese n’ajër
E valles…