
LEXIMET E GJYSHIT
Nga Fatmir Terziu
Gjyshi zemërohej vetëm për një gjë,
ishte një nga zemërimet e tij më të mira,
kur dikush më prishte leximin për të me zë,
gjyshit tim të shtrenjtë i ngrysej fytyra.
Nuk kishte shkollë por donte leximin,
ndaj që fëmijë më mbante pranë,
e harronte verën, po aq edhe dimrin,
kur veshi i ngulej tek leximi i qartë.
E quante ushqimin e tij më të mirë
e donte të vdiste duke më dëgjuar
leximi i sillte gjithnjë çehrre në fytyrë
me leximin ishte gjithnjë i dashuruar.
Kishte shkuar mjaft herë në xhami,
diku dhe në një kishë kishte qëndruar,
por kishte fshirë lotët me shami,
nga inati që gjuhët s'i kishte kuptuar.
Gjithë jetës ai mbajti një mistri,
një mastar muret për ti drejtuar,
Kuran dhe Bibël i kishte që në rini,
por në shqip fare pak i kishte dëgjuar.
I perceptonte me shenjtëri gati të gjithë
Hazreti Muhamedin, Pejkamberin e parë,
Jezu Krishtin e dinte se ishte sakrificë,
kur u kryqëzua të mbetemi të gjallë.
E të gjithë i mbante me fjalë në mend
nuk kishte tjetër ku t'i strukte përherë,
se i dilnin përditë në lexime pa vend,
profetë e shenjtë të tjerë pa vlerë.
E kështu dhe me ta nxehej në heshtje,
kush mund ta kuptonte më mirë se unë,
por mua ma përkthente në buzëqeshje,
më thoshte me të shtirë kurë mos ki punë!
Nga ana tjetër ishte vetëm gjyshja,
ajo që ishte thuajse për të një pasqyrë,
e aty i lindte gjyshit edhe mëdyshja,
kur i sillte menjëherë kafenë për ta pirë.
Shikonte nga unë dhe më tundte kokën,
më thoshte, unë e di se ti nuk më tradhëton,
ndaj me ty nipi im shoh gjithë botën,
kur ti mua me besnikëri më qëndron.
Por gjyshi im ishte shumë i vëmendshëm,
dëgjonte mjaft mirë kërshërinë e gjyshes,
thoshte se gjithnjë ka një armik të brendshëm,
nuk ka rëndësi se si ai sillet e si shtirret.
Por gjyshja iku para tij atje lart në qiell
e gjyshi nuk i donte më shumë leximet
sytë i ngulte lart dhe i dukej sikur në diell
ai tashmë kishte lënë vetëm bekimet.
Një ditë para se të ikte dhe ai tek gjyshja
pëshpëriti ngadalë dhe më shtrëngoi dorën
nipi im i mbarë nuk ka më mirë se mbi libra
duke lexuar nuk e shkon dëm as kohën.
Komentar