MYSLIM MASKA
POEZI
Kolerën e takoj përditë,
Më buzëqesh,
Ma bënë me sy,
Më vjen vërdallë…
Shtirem se KUÇKËN
Nuk e shoh,
Dhe pse me vjen
Ta shqyej të gjallë…
Dhe do ta shqyej
Se vërtetë,
Unë e kam
Mbiemrin MASKA
Me qindra vjet…
* * *
Nuk them
KE FAJ TI
Që s’bënë dot DRITË,
Me mua
Ç’dreqin ke
Që ma fik DRITËN?...
***
Kur morëm flakë
E u shkrimë,
Heshtëm si llavë e ngrirë;
Atë çast
Si një gjethe e florinjtë
Ra hëna në rrugë.
E mori një i verbër
Dhe deshi ta fuste në shpirt
(Meqë atë çast sikur pa dritë!)
Po kur ndjeu ulërimë yjesh,
E hodhi prapë
Në qiell…
Unë dhe ti u bëmë prapë Dritë…