Kacidhjari rrinte ulur,
Pa rrënjë si trung i çkulur,
Bërë kuspull e i tkurrur,
Rrecka-pecka e i shthurur.
Asnjëherë buzëçelur,
Me fukarallëk i velur.
Mirë-mirë e kanë vjelur,
Si lopë e kanë mjelur.
As i falur, as i folur,
Mbetur si arë e korrur,
Shtrirë si zorrë e çkordhur.
Mirë-mirë e kan’ përdredhur,
Jasht’ nga dera e kan’ nxjerrur,
Me një shgun e kan’ pështjellur,
Me një shqelm e kan’ përcjellur.
Ka një këngë popullore,
Që i shkon shumë për dore:
-Kacidhjarë batakçinj,
Dejeverdhë, faqezinj.
Gjithë-gjithë guxhule,
Kacidhjari në hale.
Gjithë gjithë bashkë,
Kacidhjari jashtë.
Portjeshofshi, portjeshofshi,
kokekëmb’ u shtrëmbërofshi.
E gjeçi nga mos pandehçi,
U hiftë pas hundëleshi.
E të tjera, e të tjera,
Nëpër shkarpa, nëpër ferra,
Duke bërtitur: o derra!
Për sot kaq më zuri hera
