Hiqmet Mehmetaj: RUDOLF DELIANA, PERSONALITET I SHQUAR I ARSIMIT KOMBĒTAR

   Njeriu kalon periudhat e jetës, ku në kujtesë ruhen të freskēta kujtimet e fëmijērisë dhe adoleshencēs. Udhērrëfyesi im, Rudolf Deliana, më dha drejtimin për atë që do të ndiqja dhe do të bëhesha.

    Ishte viti 1957, kur në shkollēn e fshatit Drashovicë, Vlorë , do të emërohej drejtor shkolle një fisnik me kulturë të gjerë, elbasanasi Rudolf Deliana.

   Ishim kuriozë, si fëmijë, që ta njihnim nga afër kētë njeri.Dhe momenti erdhi.

   Një djalë I ri rreth 25- 27 vjeç , me shat mbimesatar, trup të drejtë, I pashëm, me Ballin sokratik , ku veshja I këndonte në trup.

   Drashovica është afër dhe quhet "lagje" e Vlorës

( 12 km. larg.) Eshtë një nga shkollat e para të arsimit  shqip 1909, me nē krye emblemën e artë Mulla Xhafer Drashovica " Nderi I Kombit".

   Elbasanasi Rudolf Deliana, në vazhdën e mësuesve para ardhës, e ndriçoi  atë shkollë me zemrë dhe shpirtin mē të bardhë se bora, me përkushtim si profesionist dhe mbi të gjitha si misionar.

   Njeri me karakter të fortë, fliste pak, I qetë dhe me heshtjen e tij, të bënte të stpeshe . Pra ishte autoritar, por larg dhunēs , ndaj ne nxënësit e nderonim si të ishte vetë "ZEUSI".

   Drejtorët e shkollës kisihn normë të reduktuar në mësimdhënie.8  12 orë në javë Nuk mund ta quaje privilegj. Ngarkesa e tyre ishte më e madhe me orët e kontrollit të mēsuesve. ( Ku unë pas dy dekadash do të ulesha vetë në Kerrigen e drejtuesit.)

   Na jepte algjebër, muzikë dhe fizkulturë. Pra I gjithanëshëm.

   Veçori dalluese e tij është Ai dinte të lidhte miqësi me prindērit tanë; ndaj kērkesat e mēsimeve I përballonim.

   Me prindërit e mi, jo rastëshisht si me të tjerët, u krijuan lidhje të veçanta. Herë- herë mereshn vesh edhe italisht.

   Në maj të vitit 1959, pata fatin të udhētonim të dy për në Tiranë në takimin e Natyralistëve të Rinj. Ai zgjodhi mua si pērfaqësues të shkollës , pasi njihte mirë aftësitë e mija ,ku së bashku bënim herbariumet.

   Fatkeqēsish nuk ruaj foto të Tiranës, Unë u nderova me një diplomë nga Ministri I Bujqësisë I asaj kohe dhe dtejtori I'm një stilograf.Po atë vit  muaji korrik do të mēsonim se drejtori ynë I dashur do të transferred nē qytetin e lindjes, Elbasan. Sigurisht ne na erdhi keq, paçka se atij I bēhej shumë mirë pranë familjes.

   Para largimit më thirri dhe mē Tha: " Kēshilli pedagogical I shkollēs ka vendosur që të vazhdosh shkollën pēr mësues" Në moment u shtanga ,pastaj e falenderova.

   Dhe vërtetësisht , m'u dha bursi për në pedagogjiken 2- vjeçare të Tiranës ( planifikim ,mungesë kuadri )

 Ushtrova katër vite profesionin e nderuar dhe në viti 1965 na u dhe e drejta pēr dy vitet e tjera, fatmirēsisht në shkollën e famshme Elbasan.

    Qysh ditët e para më shkonte mendja tek një njeri. Vendosa të pyesja profesor Sotir Paparisto, të cilin e kishim mēsuesin kujdestar. Ai na jepte lēndē psikologji- pedagogji. U çudit se ku njifesha.Ia shpjegova shkurt.

   Më foli për figurën e mēsuesit dhe drejtorit tim Rudolf Deliana si një nxënës I shkëlqyer.,veçse punonte nē Belsh..Po këto fjalë admiruese m'i pērsëriti edhe drejtori I shkollës Vasil Kamami më vonë.

   Nuk vonoi shumë, kur të shtunave kishim liridalje, rastësisht u ndesha pērballë.Mora iniciativë dhe fola:

   - Profesor Rudolfi, a më mban mend ? U mendua pak dhe m'u pērgjigj:

   - Jo ( dhe kishte të drejtë, kishin kaluar tetê vjet, nxënēsi I mban mend mēsuesit, sidomos të veçantët, ndërsa mēsuesi, jo.

   - Quhem Hiqmet Mehmetaj , ish nxënësi yt në  Drashovicë të Vlorës. 

   Pa mbaruar fjalën më pēerqafoi fort dhe pyetjen e parë e bëri pēr prindērit e mi. Më futi krahun dhe më çoi në një pasiçeri, më qerasi .Biseduam gjatë ,kur mè pas më thotë:

-   Sonte kam dëshirë të vish në shtëpinë time !

- Jo, I thashë prerë, s'kam marrë Leje nga konvikti.

Ai sigurisht e kuptoi gjendjen time emoconale. Me atë personalitet që kisha në krahë s'kish nevojē pēr leje.

   Pothuaj çdo javë, vinte në shkollë ,takonte Profesor Papariston, ndiqte ecrinē time.

   Kam shumë kujtime për kētë PERSONALITET të shquar të arsimit, drejtuesi I shoqatës " NORMALISTI "

Ai ēshtë fati im që eca në udhën e dies.

   Lumkush lë gjurmë të tilla si Profesori I nderuar Rudolf Deliana, geni I Krisoforidhit dhe Xhuvanit !   Me kētë rast pērshëndes dy vajzat Rudinën dhe Sonilēn ,të cilat ndjehen krenare me emrin e babait të tyre.

.    I PĒRJETSHËM KUJTIMI I TIJ !

  (  Nga ish nxënësi Hiqmet Mehmetaj )