Nga Vangjush Ziko
Nuk e di pse m'u kujtua gjarpri, gjarprin e kam urryer tërë jetën megjithëse s' më ka kafshuar kurrë, e kam ndjekur me gurë, është fshehur në guvë në gjoks të dheut.
Shpirti im në trupin tim fshehur shpesh më mbështjell të gjithin si gjarpër i vërtetë, më kafshon në zemër, në tru, ku të mundë, mbyllem në guvë edhe unë, bëhem gjarpër vetë, gjarpër pa helm, gjarpër i shtëpisë në fund të themelisë.
Mos e vra gjarprin e shpirtit se shëmben muret e vetvetes.
