top of page

Fatmir Terziu: Telajo kohe


E ndërsa e mbaj kohën përdore, sikurse më ndodh të kem fatin të më mbaj miqësisht përdore, nënshkruaj herë pas here me të korniza të thjeshta prore, që të mirëkuptohem, por dhe të mirëkuptohemi si pjesë e kësaj loje. (Fatmir Terziu)

 

Telajo Kraste

 

Me këmbët në Shkumbin

nën krahët e saj me pupla kumurish

humbi peshë me nëntë kilogramë

ajo sjell shtatoren e bukur,

çfarë të bëj i gjori sevdali

që nuk i  punon peneli tani?!

 

Ulliri plak

 

Gropëzat e lëkurës së ngrohtë

mbi supet e tij.

 

Britma e një trungu të moçëm

dihama e një tisi të zbehtë nate

papritmas lakuriq

dhe papritmas një karakafte

brenga gotës shëtit gogël

dashuria në tavolinat e shkollës

dhe në një zemër që shëtit botën.

 

Preku nostalgjik

 

Çakiça nostalgjik zgjojnë portën

lart

në karabobe të fryra me mall të sosur.

 

Në pëllëmbën e dorës trillojnë bujarisht kohën

troku i tyre, si një ëndërr, albumi është vidhosur,

nuk lexohet,

aq përlotur kush e puthi

pengohet.

 

Me forcën e një poezie të ngushtuar në fjalë

ai zbret ngadalë krah për krah

fryhet nën prehjen e planetëve

thërrmohet,

penëprek, zemërdjeg, sygjerb,

gjithçka tolerohet…

 

Zilepsje  

 

Si gërrhet qyteti nëpër bronke?

 

Çfarë sepete florrinjsh zbraz ajri

nga taka e ëndrrës që ju shihni kohë pas kohe,

 

cilat thashëtheme mund ti toleroni,

ngul një gozhdë në oqean,

 

kaq mund të ju vij në ndihmë. Kaq!

 

Tetor, 2024

17 views0 comments

Comments


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page