DY POEZI NGA MYSLIM MASKA

DY POEZI NGA MYSLIM MASKA

Vajzës shqiptare që vdiq në spital

Pas një aksidenti automobilistik

ISHTE E BUKUR ISABELA…

Paska jeta plot çudira,

Të bën shpirtrrëmujë,

Thosh ndër ethe Isabela,

Tek dergjej sëmurë.

Ish e vogël Isabela,

E bukur pa fund….

Me lot yjesh qante Era,

S’bënte dot më shumë.

Ajo trembej, drithërohej,

Ndizej ndjenjë e shpirt.

S’e kuptonte se ç’po ndodhte,

Ishte apo s’ishte…

Befas e rrëmben një djalë,

Shkrihen këmbë e duar.

Puthen, digjen, ndizen flakë

Duke fluturuar…

Prindërit qanin, ajo qeshte

Tek u tundte dorën…

-Ç’bën, ku shkon moj Isabela?

Na e nxive botën…

Ish e vogël Isabela,

E bukur pa fund.

Kur nuk mundën yjet, era,

Ç’mund të bëja unë…

TRËNDAFILI

Në fillim iu thanë lulet,

Pastaj gjethet, degët,

Dhe më në fund rrënjët.

Dy metër katrorë shkretëtirë!

S’DIHET MIRË KUSH E THAU,

Njerëzit apo kohrat…

Pas dhjetra vitesh,

Një udhëtar shtrihet mbi të për t’u

Shlodhur;

Çuditërisht, në ëndërr

Pa kopshte me trëndafila…