Bujar Qesja: Muharrem Fera një jetë me punë, me mall dhe mbresa

In Memoriam

BUJAR QESJA

Tjetër funeral në këtë ditë të 11 nëntorit 2025, për një durrsak shumë të njohur. Quhet Muharrem Ferra, i cili mbylli sytë mbrëmë, për t’u prehur në tokën e atij qyteti që e deshi pa fund. Muharrem Ferra është i biri i tregtarit dhe mjeshtrit ekselencë Hajdar Ferra. Nëna e Muharremit është italiania Elizabeta Bruna Berlezze, e cila është ndarë nga jeta me 27 maj 1947, në moshën 35 vjeçare. Një grua e bukur, sikur ia shtoi më shumë nurin Durrësit, pasi la Italinë dhe erdhi të jetojë në derën e Ferrave. Muharremi është i datëlindjes 1939 dhe e motra Drita 1941. Largimi i nënës i la shumë të vegjël.  Hajdar Ferra është njohur me Brunën në Leko të Italisë në vitin 1937, teksa bënte tregti në atë kohë.

Nga martesa e dytë e Hajdarit me Feriden, familja Ferra shtohet edhe me katër fëmijë të tjerë Aliun, Sanijen, Noxhin dhe Suzin. Kështu Rrem Ferra u rrit me mallin për nënën që e la shumë të njomë dhe me dashurinë e fëmijve të brezit të dytë. Banesa e tyre është në lagjen e famshme të Durrësit Sefer Efeniu, një lagje historike dhe me shumë sentimente për durrsakët.

Nga i jati, Muharremi thithi me shpejtësi aftësitë e profesionit, të mekanikut pasi Hajdari kishte magaze në shtëpi, ku punonte tërë kohën, madje disa vite edhe në prodhimin  e fishekzjarreve. Rrema më parë bëhet shofer dhe punon në Uzinën Mekanike Bujqësore. Pavllo Roko më pati treguar, se disa kohë shoferi i tij ishte Muharrem Ferra. Fliste fjalë shumë të mira. Por profesioni bazë i këtij ustai me shumë intuitë profesionale, ishte punimi i llamarinës. Mjeshtër i rrallë.

Vitet e çuan të punojë në Kantjerin Detar dhe të jetë pjesë e kolektivit të kësaj kocke të punëtorisë durrsake. Muharrem Ferra renditet në ustallarët e njohur të kantjerit, por miq për kokë kishte Agim Dajën dhe Abdulla Currin. Kur flet për Muharrem Ferrën, je brenda gjithçkaje që ka të bëjë me Durrësin, qytetarinë e tij, traditat dhe historitë më të mira të zhvillimit dhe ndërtimit.

Rrema, shkurtimi i fjalës Muharrem, është emri i gjyshit të tij, i jati i Hajdarit, krijoi familje me një zonjë të urtë dhe shumë puëntore Zamanen, martesë e cila i dha këtij çifti tre fëmijë Agimin, Redianën dhe Elin. Të tre këta fëmijë ia shtuan edhe më shumë shkëlqimin familjes së Muharrem Ferrës. Me Kantjerin e lidhin kujtime të çmuara, që kur nisën të ndërtohen anijet e drurit e deri tek anijet metalike shumë tonëshe, ku krahas të tjerëve është edhe djersa dhe aftësitë profesiosnale të këtij njeriu që nuk rreshti së punuari për vendlindjen.

Krahas punës Muharrem Ferra ishte pasionant i jashtëzakonshëm i shahut. Luante me Rruf Kazazin dhe shumë amatorë të tjerë. Shahu është tjetër sport tradicional i durrsakëve, që kulmon me emrin e një tjetër seferefeniasi Fatos Muço. Jeta e Muharrem Ferrës kaloi nëpërmjet mallit për nënën italiane, që e la në moshën 8 vjeçare, kujdesin dhe lidhjen e ngushtë me motrën Dritën, e cila jeton në Itali, brezit të dytë të familjes që krijoi Hajdari, punëtorisë, miqësisë dhe shoqërisë së sinqertë që krijoi me shumë durrsakë.

I sëmurë prej vitesh, Rrem Ferra shoqërohej me durrsakë të vjetër, m’u në fillimet e rrugës që mban emrin e Sefer Efeniut. Konsumonte kafenë e mëngjesit më miqësinë e vjetër dhe ngadalë ngjitej në tatëpjetën ku është banesa e tij. Por i lodhur nga jeta, nga pesha e viteve, nga sëmundja që e mundoi jo pak, erdhi mbrëmja e 10 nëntorit 2025, që ky njeri i thjeshtë, i respektuar në shoqëri, i qetë dhe i urtë në familje të mbylli sytë përgjithnjë.

Lamtumirë njeriu ynë shumë i nderuar! Le pas emrin e mirë, dashurinë për familjen, shoqërinë dhe me ato durrsakë që të lidhi puna dhe jeta.

Dheu i lehtë Muharrem Ferra!