Ardhës-ikës – ikje-ardhës
Nga Fatmir Terziu
Ata hynë si mikrobe të shumëpritura;
të ridimensionuara
forma të atyre që i bënin tatuazh në gjokset e fryra
me ndryshimin e vogël, të padukshëm sot
materie të shkrira
edhe një herë në këtë mot,
u përgjëruan për të shuar atë që ishte “Gabim”,
çfarë do t’i rrëzonte ata. Ata
vraponin në rrugë duke imituar minatorët,
vrapimi për arsye të ndryshme u bashkua me studentët
dhe të ndryshme vrapime panë koridorët,
Qëllimet. Unë shikoj poshtë, jashtë dritares time dhe shoh
helmetat e ushtrisë që shpërndajnë rrugën si minjtë.
Policia. Minjtë.
Unë nuk mund të shoh më një ndryshim. Babai im
nuk shkoi në punë atë mëngjes. Unë shtoj një pëshpëritje më tepër
njohja e shansit për ta parë përsëri është një lodër
E padukshme. E varfër.
Nuk ka më drithëra në dollap,
nuk ka më drithëra në dyqan; ka …
… bukë vetëm për tre ditë. Turma e vuri zjarrin kur fjala
solidaritet
u shfaq në dritare,
me frymën e ikjes së shpifur. Vrastare.
“Ne po e mbyllim kufirin për sigurinë e njerëzve”
Vrasje. Pajustifikuar.
Për sigurinë e kujt? BllokuT?
“Dhjetra të vrarë në të shtënat e urdhëruara
në kufinjtë e shqyer me dhëmbë!?”
Cilën anë duhet të mbajmë
vetëm të ikshmit dhe të frikshmit mbajnë armë.
Ikësit. Ardhësit.
Ende jemi pa frymë!
Duket sikur jemi shumë larg të shohim ndonjë ndryshim!
Në shtëpinë e thyer
Ka gjëra të bukura që jetojnë ende në shtëpinë e thyer
shtylla kurizore ofshan
teksa përcjell frymën e vrarë.
Ka gjëra të pavdekshme që jetojnë ende në shtëpinë e thyer
ata priren të pushtojnë çarjet e thyera brenda mureve të ngrira,
duke shpikur një lloj fenomeni të errët:
lumineshencë me hije.
Ka gjëra të përjetshme që nuk duan të vdesin në shtëpinë e thyer
ata priren të zhyten në hapësirat midis tavanit dhe çatisë,
të zhytur në errësirë dhe pluhur çokollatë,
duke ngrënë beton të thatë për darkë.
Ka gjëra që jetojnë ende në shtëpinë e thyer
ata priren të izolohen në lëngun acid të lavamanit të kuzhinës,
duke u bërë shkumë me gjellërat e ëndëruara
duke gjetur paqe në polarizimin tutje,
një çmim në të paçmuar,
një përsosmëri në kurthe.
Ka gjëra të bukura që jetojnë edhe në mendjen time
ata kanë tendencë të më pëshpëritin,
sepse ata e dinë se unë mund të bëj dallimin midis mëndafshit të tyre
në mënyrë të dëshpëruar voluminoze
dhe vorbullave të fijeve të trashjes që hutojnë bindjen time
në faktet demonike.
Ka shumë dhe shumë gjëra të bukura në shtëpinë e thyer
por gjërat e bukura nuk kërkojnë vëmendje
ato kanë tendencë të rrëshqasin në hije.
Gjërat e bukura shpërfillin tërmetet
por jo ligësitë e tyre.
