Ajo që udhëton mes nesh është memorja. Ne mundohemi të mbajmë memorjen me “furnizime” fjalësh nga e vërteta dhe ushqesa e saj e përditësisë, pastaj këto të vërteta i magazinojmë si të jenë vetë-evidente. E bëjmë këtë që të gjithë njerëzit të kuptojnë se janë krijuar të barabartë, se ata janë pajisur nga Krijuesi i tyre dhe vetëm nga Ai, me të drejta të patjetërsueshme dhe se në mesin e këtyre gjërave janë jeta, liria dhe kërkimi i lumturisë. Ky dedikim i jepet njeriut dhe atij njeriu që i kërkoi dhe i kërkon më shumë se kurrë të treja si vetë jetën, lirinë dhe lumturinë.