Udhëtimi nëpër poezinë e Terziut, i ngjan asaj bredhjes dehëse nëpër kodra dhe brigje të blertë kërshërie…nëpër skuta shpirti, në një re-alitet të trishtë, në një mal me borë, në një cep të lagur udhe prej shiu ... mbi gjethe të vesuara trëndafili, në ylbere të klorofiltë pranvero-rë…në një pasqyrë të qashtër ndërgjegjeje, në një truk gjimnazistësh, në një kujtim të bukur miqsh, nëpër dashuri të papërfunduara studen-tësh…