ZOT MË FAL , KRIJOVA NJË NJERI ! ( Poemth)
Unë të kam ëndërruar shumë. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Të krijova vetë, si Zeusi shigjetën e Kupidit, shqisat e tua, atë tikun nervor në ballin e lartë, dhe zërin si të Hektorit… Bota jote, produkt i shpirtit tim… Të përqafova, me mendjet qe u huazuan kur dy hije u puthitën nën rrezet e fshehura dhe më pas u trupëzuan… Isha një gërmë , një zanore e vogël para teje , ti hapsirë e pafund mbroje , mbështetjeje, mësova sa shumë thotë , një buzëqeshje . Histori të çuditshme derdhje rreth meje , rrëfeje ndryshe , me durim dhe detaje jete . . . Të paktat gazmore , të shumtat rrënqethëse . . . Pëlqenim të njëjtët libra, biblioteka ishe ti, dëgjonim të njëjtën muzikë, kënga isha unë; dhe kishim pothuajse të njëjtën ´´ frikë´´ . . . Zotin! Në se donim të mbeteshim edhe fisnikë, Jam ndjere dhe si një vjollcë e frikësuar , që strehën e kishte nën një bli . Doja me shumë sinqeritet , dhe pa përjashtim gjithçka që e doje ti . . . dhe te ishte përkatësi . Marramendja ime krijoi Hijen tënde, një mbrëmje me shi , diku udhës , më ndiqte nga pas , ndërsa vrapoja , për të kapur autobuzin e fundit të linjës . Si një projeksion hija ishe gjithmonë e lumtur , çfarë shihte vallë në mua të bukur ?! Deri në shtëpi , ecnim duarthurur , sa arrinim derën , ajo ishte zhdukur . Më kaptonte një mërzi , për ty të quajturin TI . Por në një orë të vonë e dinja, të gjeja tek një libër përsëri . Më bëheshe prani . Dilja në ballkon te të gjeja dhe tek yjet , ai më i shndritshmi , një veçanti , porse I pambrritshem , I pa trazuar , I pa afruar , kurrësesi . . .
Derisa një ditë , pushova të fantazoj , sepse është mungesë e madhe Fjala . . . duhet fjala që dikush të gëzojë , çdo e mirë e gjallë , veç mes fjalës mund të dëshmohet , dhe të dëshmojë . Tani kam hedhur supeve lëkurën e dimrit , për të më ngrohur , edhe pse poetët nuk pushojnë së gërmuari , lumturinë e ballsamosur . . .
. . . nuk të mbaj mëri , edhe kur tani më të rrallë ndonjëherë vjen , për të takuar thjeshtë krijuesin tënd . Nata ndjen . . . hëna është syri i saj I ndritur . Ti deti , une në ty një ishull .
