Poezi nga Xhevahir Cirongu
(Folklorike )
Zerecin e kemi në zemër
Me dolli e këngë e valle
Treditat rritur si male,
O Zerec të qofsha falë
Muzakaj në gji mbanë.
Koshnica syri pa gjumë,
Devolli me valë shumë,
Fiset rritur lule mbi gurë
Aty ku kam lindur dhe unë.
O Gradishtë, o Gur i Prerë
Ëndrrave u jep vlerë,
Zerecin e kemi në shpirt
Fjalë e nënës na bën dritë.
Tretur malli , si flori
Djemtë të erdhën përsëri,
Hapen portat në çdo shtëpi
Vendlindjen e mbajmë në gji.
***
Durrës, dt 14 janar 2022
TË PRITA…
Vitet kalojnë dhe gjurmë lënë pas
as vet nuk di, ato ku shkuan?!
Në tinguj telash të ëmbla violine
mbi flokët e thinjura aty ato rrinin.
Në heshtjen time rrudhat në ballë
si vija uji me ngjyra ylberi,
janë gjurmë jete që s’dinë të flenë
në shpirt kujtimet aty gjetën folenë.
Sa shumë shpejt iku rinia jonë
e prita të vinte përsëri tek unë,
nuk munda të ecja mbi ato rrudha
veç kujtimet filluan të rridhnin si krua!
E çuditshme jeta me plotë mistere
shëtisin kujtimet në anijen me vela,
te porta dashuritë na bëjnë ndere
në thinja flokësh na puthin si nga hera.
Durrës, 20 Janar 2022
KOHË E SHPERËTIMAVE
Ashtu seç më erdhi atë çaste
si një amfiteatër me britma njerëzish,
kjo kohë e shperëtimave edhe sot
të ngjall neveri deri në kockë.
Pse kështu ti kohë errësirë e marrëzive
kaq vajteshëm na troket në zemër,
askush nga ne s’pranaon marrëzi
në kohën tonë na preke ti pandemi.
Shumë dhimbje në shpirt njerëzimit i prure
edhe shperëtimat,lotdhimbje na i bëre,
të kërrusur me kohën si myshku marrëzi
eh,ç’kohë e pabesë ,kudo ka kufi !?
As vet nuk di se ç’farë të them
për kohën që jetojmë me shperëtima,
o kohë e shekullit të ’21-të
tek ty lutemi o ZOT,na lerë të qetë !
Durrës, dt 24 dhjetor 2021
Poezi nga Xhevahir Cirongu
NE TRAGET
Sa dhimbje ndjeva atë çast,
dhe lotët u tretën mbi qerpikë,
një gur që ishte aty pranë
filloi sërisht të fliste prapë.
Nuk di se ç’ndjeva atë çast,
e gjithë bota m’u drodh nënkëmbë;
vështrimet e tim bir flisinin shumë
edhe gurët e zemrës s’fjetën gjumë!
Nuk di as vetë seç më mbeti në grykë,
një lemëz malli u tret me valën e detit,
edhe ai më zgjati dorën e përqafimit
sipër tragetit edhe yjet lanë shikimin.
Le të ishte natë me erë që frynte
dhe dallgët e detit s’kishin qetësi,
u nisën edhe ëndrrat me target diku
pas kësaj nate filloi të binte një shi.
Durrës 14 dhjetor 2021
