Sot dhe dikur
Astrit Lulushi
Në kohën e tanishme, çdo gjë artizanale preferohet sepse është dëshmi e inteligjencës, shijes dhe individualitetit. Shteti, megjithatë, nuk ndalet së reklamuari mirësitë dhe sipërmarrjet e veta, me të cilat zgjeron kontrollin, shantazhin dhe shton sundimin. Sa i përket bamirësisë, kur kujtohet koha e shkuar dhe i gjithë zemërimi, qeveria bëhet më e zgjuar, për t’u shtirur më lehtë se pamja e saj ka ndryshuar.
Gjërat ishin aq të njëjta atëherë, megjithëse dukshëm të ndryshme, kur shumica u kthye tek të keqmenduarit. Dhe ashtu si ishët dilnin kundër, kështu edhe “tradhtarët i vijës” dënoheshin si në kohë Inkuizicioni. Duke hequr dorë nga thjeshtësia, ata morën lavdi nga përdorimi i politikës së momentit dhe të bërtiturat i bënë modë, sepse emri i mirë për ‘ta kishte rëndësi, por nuk e kuptonin se shpreheshin në përputhje me kategorinë e tyre mendore.
Duhej të ishin ata që nisnin devijime, që gjërat të dukeshin të reja, pavarësisht nëse ishin të tilla ose jo. Në art, si në shoqëri e politikë, emrat e rinj janë të domosdoshëm (në shumë aspekte ata, në mendësi, janë vërtet të vjetër). Kështu nga mosha në moshë një lloj realizmi i ri social rilind si reagim ndaj atij që ishte admiruar dikur.
