1.
Raki „Rigoni“
Fatmir Terziu
Stina rri në heshtje mes nesh si një përrallë
shishja endet në brendësinë e saj si një baladë.
Mendjet tona po përhumben në mendim të thellë
a mund të themi pa filluar se jemi të pirë,
më besoni,
ngrejmë dolli me raki rigoni.
A mund të ngrihet një dolli me një lëng të tillë
gota brenda saj përpihet si Bota
e tretur po emocionon ndjesinë,
dhe mendimin në infinit,
mushkonjat klithin nën petromaks pa frikë
jemi në Butrint.
Midhjet në pjatancën e madhe
lëvrijnë si hapësira skaj më skaj
qielli është tymosur nga një cigare
që digjet në vetminë e saj.
Sekreti nuk ka asnjë lidhje me të,
misteri vazhdon
Shishja ka mbaruar. Fjalët janë thënë. Shkojmë.
Ndërsa drejtohesh nga dera,
me ty end tehin e saj vetmia,
sytë fiksohen shkitazi mbi disa kuti:
„Made in Butrint, Albania“
„The destination: Australy“.
2.
Ksamil
Çfarë e tundon një kamarier në orët e vona?
një pije që e mërzit atë,
ai shpëlan pjatat, duke hedhur një vështrim
tek klientët që gërhijnë në tavolinat e tyre,
duke u rikthyer në lajmin e djeshëm,
ekrani bën garë me tik-taket
Skambil është emri i hershëm,
me Zogun janë lidhet faktet,
Ai e ngriti fshatin e djeshëm
kur u rishkroi të përzënëve fatet
nga Varfani i kazasë së Gumenicës-Çamëri.
Duke rregulluar përparësen e tij për ditën që vjen,
gërvisht në bllok, ai shkruan faturat dhe shukërima
përcjell retë që kalojnë derën
dhe zogjtë në pragjet e dritareve pa zë,
duke vazhduar këngën e atyre që i kanë lënë,
këngët e atyre që nuk do të kthehen më.
Flitet instiktivisht në këto këngë
i kanë këto rakia dhe kënga
ai shkund kokën me më pak serbes
duke ndarë lodhjen si gllënjkë nga gllënjka
me dolli të tillë deri në mëngjes.
Dil o Yll i mëngjesit dil,
si atëherë mbi Skambil!
3.
Gumenicë
„Heshti Gumenica, ullinjtë zgjoi Filati,
Malit të Bozhurit iu rregjua shtati“ (Popullore)
****
Zëri është si një vajzë e lindur nga valët e tretura
largët në blunë që çmallet
kornizë e skalitur,
gurrë e hijshme e së cilës është e njohur për shtojzovalle
që këndojnë në det
…dhe përfundojnë në male.
Zëri është si një vajzë e cila, del në muzg,
do të kalojë dallgët e pastra të Jonit
me lotin e kristatë të qiellit
nën ombrellën e hënës
në agim, mban në hapësirë dritë të pastër,
e tret me mallin e nënës,
kush do të pi për kujtimin e babait,
pi një gllënjkë nga lumi i Kalamait.
Zëri është si një vajzë nga kordoni i gjelbër
mban rrathë të farkëtuara nga këngët e Jonit
një palë vathë nga shiu i stinës
një gjerdan të endur nga mëndafshi i një ninulle
që u pasua brezave dita-ditës.
Zëri është e gjitha. Bukuritë
të gjitha hijeshojnë kopshtin e bekuar
me lulet e tyre shumë ngjyrëshe të dashurisë,
…dhe fshin sytë e lotuar, mbetesh i hutuar
ke puthur ajrin në Gumenicë.
