Ëndërroj,
ëndërroj,
ëndërroj,
për një gëzof vidre.
Endërro,
ëndërro,
oj,
ëndërro!
Ama vidra të jetë e bardhë,
ose,
si kulloshtër karibuje,
ose,
si mështekna e spërkatur me pikëllime.
Në Artik është veç një vidër e bardhë,
Premtoj:
"gëzofin e saj do ta kesh,
nëse me mua do flesh!"
Ama,
vidrën,
-klithi,-
ta vras unë!
Oj,
oj,
jo!
Për këtë mos ëndërro!
Iku e zemëruar,
me tufën e karibujave,
dini gjë: është gjallë,
apo ka vdekur?
Dy kokra murizi,
pikuan e u ngjitën,
si sy,
mbi lëkurën e bardhë të vidrës.
Nuk di ç’të bëj me ëndrrën e saj, - tha.
2020
