Piro Millona Minella: ..." Ëndërrat e parealizuara të një vajze..."

....Ju bë gjyqi shoqëror, të gjithë e akuzonin për tradhëti...

Por jeta e saj ka rrjedhur:

.....Lindi në familjen e saj u rrit, atje ku prindërit u kujdesën të ushqehej, të vishej të bëhej grua, kurse ajo kishte të tjera ëndërra.

Ëndërronte të ikte nga ai vënd, jo si e arratisur, por të ndiqte një shkollë, të bëhej mësuese ose avokate, të bëhej doktoreshë apo arkitekte.

Por këto ishin ëndërra e saj, jo të babait,  jo të nënës të saj.

Sepse para saj ishte i vëllai, që ajo e do sa jetën e saj, për të do jepte sytë e saj, do të jepte çdo organ të trupit të saj nëse do lindte nevoja.

Por Ajo për prindërit ishte e botës, nuk ishte e asaj shtëpie, nuk e pyetën asnjëherë për ëndërrat e dëshirat e saj, ajo thjesht duhej të hante, të pinte, të shërbente, deri sa te vinte dita kur ta hiqnin qafe në një tjetër derë, e ti hapte rrugën vëllait të saj.

Kjo ishte Ajo, këto ishin dhe shoqet e saj atje në atë zonë të thellë që kalendari  ka mbetur shekuj prapa.

Atë kohë kur ajo priste të fillonte një shkollë, kur duhej të bënte gati valixhen e të shkonte në universitet, prindërit e saj i bënë tjetër dhuratë.

Me një torbë me ca rroba të dhuruara e përcollën në derën e një të huaji.

Këtu është vëndi yt i thanë, tani je grua e tani ke të tjera detyrime.

Thanë detyrime, se dëshirat nuk njihen atje, se është aq zonë e thellë sa që dëshirat humbasin rrugën.

Dhe kështu, një mëngjes nga vajzë me ëndërra u zgjua në grua me detyra.

I thanë se tani ke burrë e duhet ti bindesh atij

Por burrin ajo nuk e pa, të vetmit burra që gjeti në shtëpinë e re ishin vjehrri, dhitë dhe delet ne kasolle, dhe fotografia e nje burri te huaj ne komedinen e dhomes se gjumit.

A mund të kundërshtonte??

Ku mund të shkonte??

I vëllai i mbylli derën

I jati nuk do lejonte të kthehej sepse fshati do ta qeshte

E jëma ishte thjesht shërbëtore si ajo në shtëpinë e re.

Kështu filloi rituali si grua, gruaja që i bënte kafen vjerrit, çajin vjerrës, barin deleve, ujin dhive.

Dhe kur shtrihej në shtrat e lodhur, trupin e saj nuk e përkëdhelnin më as ëndërrat se dhe ato e kishin mohuar.

Burrë kishte fotografinë në komedinë, ndërsa shtratin e saj e ngrohte çdo natë zbrazëtia, i zbrazët shtrati ashtu si ishte i zbrazur dhe shpirti i saj.

Kaluan vite, vite e dorëzuar në atë jetë gri, vite e harruar në atë zbrazëti të shkretë ku asgjë nuk kishte jetë.

Por  një ditë njohu një djalë, nuk ishte ai që ëndërronte , por ishte djalë i bukur, i fliste bukur, i bënte komplimente çdo ditë deri sa një natë u dorëzua në krahët e tij.

Me atë djalë u zgjuan ëndërrat e saj, ai e beri të ndihet përsëri femër, ai e bëri të ndiheja e bukur, por ata nuk dinim të fshiheshin ne nuk ishin aq të djallëzuar.

.....Dhe sot opinioni e dënon për tradhëti, se ai që tradhëtoi Ajo ishte vetëm një fotografi, e dënojnë pse donte të jetonte, e denon pse lindi ne ate vënd ku kalendari ka mbetur shekuj prapa

Thjesht opinioni e dënon sepse Ajo lindi vajzë....

Piro Millona Minella

Tiranë, më 02 tetor 2025.