Për gruan time
Nga Fatmir Terziu
E di që sonte jam vonuar. E di
yjet janë lodhur me ty në dritare
e hëna të ka zbritur në sy
kristale…
… është vonë.
Pesha e qepallave i ka mjegulluar trotuaret…
Patjetër që do të dëgjosh edhe në gjumë,
kërcitjen e lehtë të një trëndafili.
Mos më pyet më shumë!
Derën lëre të hapur të futen ëndrrat
mos i lë jashtë në rrugë
hapat e mia
do të mësyjnë e ti do të zgjohesh
të thithësh aromën e munguar
të këtij trilli.
E pastaj do të lë një shenjë në buzë.
Në errësirë do të kërkoj trëndafilin
e ti do të më thuash më puth
shpejt se ëndrrat si petale po më ikin…
… ndaj vonesat janë një mall
që ne të digjemi si me zjarr!
