Fillon me shpjegimin e kuptimit të së Mirës, Virtytit . Njeriu i ka te dyja , te Mira dhe jo te Mira ne vetvete . Ne se fokusohet tek e Mira , dhe di ta cmoje ate edhe tek te tjeret , i shton perdite dicka nga simotrat e saj , duke lene menjane , zvogeluar ose injoruar veset , këtu fillon dhe diferencimi ideor, mendor i njeriut . Kjo kalon pastaj dhe ne diferencen e Veprimit te tij .
Unë besoj në NJE Zot . Se di ne se kënaqet ose dëshpërohet me veprimet e mija , se di . . . Duke u munduar te bej , te ndjej , te praktikoj te mira , besoj tek Ai ! Keshtu e perceptoj besimin . Si mendim se pari , pastaj si veprim. Shpirti është udhëtimi vertikal i njeriut , qiell-tokë, i vetmi sens jete që shpreh vullnetin e njeriut sepse behet ne perputhje me vullnetin e tij . Ndërsa ´´mendueshmëria´´ është udhëtimi horizontal i njeriut me shoqërinë. Pra e vështira e jetës. Ecja paralele me njerëz të ndryshëm. Shpirti na lejon të udhëtojmë si të duam them une , se ne dhe Zoti jemi bashkë, ndërsa mendueshmëria e shpirtit o na formon ose na shperngul nga te qenit njerëz. Te gjitha kane nje kufi , dhe ky kufi nuk duhet te jete i dhunshem , por cak per te mos devijuar nga e Mira , per te miren tone dhe dikuj tjetri , cilado – cilido qofte i zbritur ne rrugen tone, per te qene bir , bashkeshort , mik , shok .Na ndodh te zhgenjehemi ne jete , here nga vete jeta , here nga njerezit , here ne menyre kalimtare , here thellesisht .Ne te dyja rastet, duhet te mendojme se ndoshta kishim nevoje per ta marre ate mesim . Diku kemi edhe ne pjesen tone ne ate qe ka ndodhur.
