Në varrin e motrës Tina

Në varrin e motrës Tina

Nga SOTIRAQ SPIROLLARI (RICHI)

Si ndjehet Dielli mbi varrin tënd Motër,

Shpirti jot gatitur nga engjëjt?

Unë, ti e di, mbushem me zbrazëtinë e një zemre të thyer prej gjumit tënd.

Me ty flas mes të vdekurve

ku vetëm mizat grimcojnë heshtjen.

S’gjej dot asnjë ngushëllim,

që të jetë i mjaftueshëm

në këtë zbrazëti ku është vonë të lutesh,

dhe ngushëllimet kthehen në lot!

Është vështirë të shpjegoj labirintin e heshtjes ku takohen shpirtrat krahë thyer

në gjumin me flatra të errëta,

e në ajër ecin fantazma të vjetra e s’ka më rëndësi askush.

Heshtja shurdhuese, lakuriqe

hidhërimet i bën gur pa sy,

e vjen si luftë me shpirtin e rrënuar prej gjithë kësaj bote shterpë mermeri e pluhuri,

që fle nën dritën e hënës si portreti i një gënjeshtre.

Motër më mungon buzëqeshja jote si mendimi i fundit,

sa herë kam dhimbje më shfaqet shpirti jot me ndriçim të bardhë.

S’mundet të mbajë një var i vogël, dashurinë e madhe të një motre.

Sa herë vij tek ty,

ti qan e unë qaj, duke mallkuar fatin si e zeza në oqean.

Për fatin tënd hakmerrem,

kujtoj dashurinë tënde që buzëqeshje i shtonte botës.

Comments