Udhetimi i jetes , i perbere eshte nga distanca te gjata , te lodhshme , hap pas hapi , dite pas dite , ne me te shumten pa ndodhur dicka e vacante , as e re , as e rendesishme per tu mbajtur mend . Kujtesa ama , vizaton fakte te pallogaritura se do te ndodhin , dhe pikerisht keto skalisin me drite udhen ne vazhdim , si te ishte nevoja per te mesuar , se ne jete ka dhe keshtu . Eshte e thene qe duhen jetuar nje per nje pa nenvleftesuar asgje, por gjithmone dinjitetshem karshi vetes , te tjereve dhe te Madhit . Ne nje ekzistence pothuajse te gjate sa vete jeta , kane pranine e tyre shume njerez , shume deshira , shume ndjesi , arritje , rrezime , te papritura , dremitje , zgjime e ngritje , fakte te cilat asnje nuk mundet ti harroje . Ndihem me fat qe truri dhe memorja qendron mire ne cilesine e te qenit . Ne kundershtim me trupin qe behet me i rreshket e me i paket , truri mbetet i pergjegjshem ne fotografimet qe i ben shpirtit . Personalisht , ndonjehere duket se me shperblen , here te tjera se me ndeshkon me kujtesen . Sepse ka plot stacione ne jeten e njeriut , ku nuk deshiron te ndalesh , as ti kujtosh , as ti permendesh e thua : Tani jam prej tyre , i ikuri- e ikura! Ose : Sprove Zoti ishte!
Keshtu jeta vete rrjedh e mbulon ca e zbulon ca te tjera te reja , u jep kuptim u ben vend , pa kuptuar se cila dore hyjnore i sjell, pa britma e thirrma , por qetesisht , spontanisht , diku aty ne prag te nje casti apo ore , dhe ti meson si te duash e ke te duash . Nganjehere duam edhe pa pa kurrefare njohje fizike , edhe ne distance kohore , nisur nga dy tre elemente te rendesishem qe i besojme se deshmojne per karakter , per dinjitet , per talent , per njerzillek , dhe kete e ben me nje fuqi te pazakonte Fjala , me menyren se si shprehet dikush , pergjigjet , kunderpergjigjet , vlereson apo vleresohet . Ani ! Mjafton te kuptojme se DUAM , dhe gjeja brenda nesh vazhdon te ruhet . Njeriu nuk mund te llogarise asgje , mundet vetem te enderroje te pakten lirine e tij , nuk eshte ne doren tone as cilesia dhe as perfundimi i ketij udhetimi . Ka momente kur duket qarte se jeta sillet me ne si nje DEM qe na ka kundershtar ne arene , te cilin e kemi shternguar fort per briresh , e ai na perplas i pashpirt nga cepi ne cep , por Perendia nuk na merr , na thote rri edhe pak , se ate e di une , e per kete mos pyet me gjate , vec besome .
Cdo e keqe eshte dhe per te mire . Tek e fundit vetem nga veshtiresite mesojme e jo nga perkedheljet e jetes . E ti thua me vete , deri kete cast ne fakt nuk e kisha enderruar vdekjen , sepse jeta me entuziasmon ende , me nje force te cuditshme pavaresisht Kohes mbi mua . Kupton si perfundim , se eshte me mire te duash veten , se sa te kerkosh ti te te duan te tjere . Ta kesh mire me veten , pa u krahasuar me asnje , eshte celesi per ta mbyllur kete udhetim me sukses . Gjithmone ka nje cast qe vjen ne jete , dhe nje cast qe iken . Ndermjet tyre ndodhet KOHA , per te mbajtur mend! Gjithmone ka pas teje njerez qe ta kane nevojen , dhe ja ke , te pranise , zerit , perkujdesjes , mirekuptimit , dialogut , qasjes , ballafaqimit , por te shumtet nuk munden as te vetja e tyre ta pranojne kete .Ego njerzore?! Dinjiteti eshte edhe i urryer ndonjehere , edhe pse i vetmi rregullator . Ben te mbetet deshire nje nevoje , nje ballafaqim me nje mendje tjeter , nje keshille , nje pendimin, nje adhurim , nje falje, nje teprim . Ndjesi e paqellimte per te bere keq , por qe jeten ta ben pershesh . . . e ekzistueshme mbi gjithcka , e bukur dhe terheqese si nje mekat i pabere . Mbeten per te qene kenaqesi gjera te vogla , fare te vogla , si te shkruarit dy fjale me sy ne qiell , ne ere , ose diku tjeter, sa per tu ndjere per pak mire , Fjala eshte e PARA . . . e adhuruara . (SAFO) Fjala eshte e vogla sheruese ne nje deshire te madhe ! Duajeni Fjalen e Mire me perkujdesje , mateni . Ne se e mire nuk eshte ´´ nuk eshte Fjale , eshte mllef ´´ . Kujdes !
