NEKI LULAJ
FJALA E NDEZUR
MIKUT POET
Vij i lumtur përherë nga rruga e gjatë
Vi aty të të takoj me kaq shumë dashuri
Aty rrufit kafen në mëngjesin e bardhë
Me letër, laps e duar mbi një poezi
Vij herë vetëm e herë me shkrimtarë
Më ndjek gurgullima e lumit të trazuar
Aty shoqëria vjen rritet si një mal
E zgjohet mes nesh koha e trazuar.
Shohim si lëkunden retë në horizont.
Lumbardhi na shfaqet plot dallgë
Për çudi, dhe në ditë dimri të ftohtë
Jemi bashkë me idealin më të gjallë,
Mbaj mend si ndizen fjalët tona si qiri.
Përflaket bashkë edhe muzgu me ca fjalë
Poetët janë idhuj të gdhendur nga zoti
Që vargut i japin gjallëri ditë e natë.
Pejë, dhjetor2022
DRITË UNIVERSID
ADROLES
Shtigjet e dhjetorit u hapën si në përrallë
Me një shteg të blertë dashurie
O unë nuk kam parë shteg më të bardhë
Ku pulson një ujëvarë gjigande lumturie
Ti mbete ëndrra më e bukur gjyshërore
Na dërgove të dyve në parajsën e tokës
Oh nuk na hynë në sy mijëra palë kurore
As bukuritë e pafundme që kanë udhët e botës
Për gjyshërit në këtë kohë të mirë
Katër herë prindër e shtatë herë në gjyshëri.
Ti na heq thinjat e na e bën ditën puhizë
Ti je bulëz sykaltër nga Universi Mrekulli vetëm
Zoti si ty o engjëll di të ngjizë
Përhumbem kur të shikoj e derdh lotë gazi
Me ty e ndaj vargun dhe ditën e bekuar
Në sytë e tu të kaltër si qielli, si deti, si flladi
Lexoj një magji që e prek me sy dhe duar
DJERSA E HESHTJËS
Gjithçka po lëkundet si gjethet e ullirit.
Vjen rrëkajë në luginën e syrit
Si një erë e padukshme.
Shpërthen hapësirës
Në amfiteatrin e kujtimit.
E nis një rrugë e gjatë e ftohtë akull
Due të dal në çdo betejë fitimtar.
Heshtja po kërkon shtegun e lumturisë
Në ashtin tim i këndoj lindjes se diellit
Për të folur në gjuhën e Arbërit krenar.
Sonte fjalën e lamë të paankoruar
E herrëm bukur
Nën të çarat e Sharrit me re si shtëllunga.
Dikur burrat me Plisa mbi kokë ecnin nxituar
Bënin fjalë e pinin duhan me llulla…..
·
AJO NATË KURRË MË MOS ARDHTË...
Këtu në qytetin e Pejës
Është natë nëntori me shi
Nga mjegulla e Alpeve
Kullat e kanë humbur udhën
Lumëbardhi rrëshqet rrëmbyeshëm
Në shtratin e tij
Nën qiellin e Dukagjinit
Bie shi duke folur me gjuhën e vetë
Unë dukem si i huaj
I tëri zhdukem në këtë natë
Dukem si asket në vetmi
E hija e dritave të neonit
Më ndjek e me ndjek pas
Në terrin mes kullave
Luhatet një peizazh i ri
Mora veten për dore
Dhe eci buzë Lumëbardhit
Brenda mureve të Kullës së Sheremetit
Dëgjoj ofshamën e netëve të zeza
Ku u torturuan shqiptarë
Ajo natë e errët zgjati njëqind vjet
Ajo natë
Ajo natë kurrë më mos ardhtë...
Pejë Lul@j 2022
·
E MË THONI TASH SI TË PAJTOHEM…
Rrëmoj në heshtje kohën e grisur
Prek vetminë e plakur e të kujtesës
Kurrë s’shlyhet ajo koha e krisur
Shtrëngoj ashpër nofullat gjer në eshtra
Kohë vampirësh e kob ishte ai mot
Kurrë s’shërohet plaga e shekullit që shkoi
Kulloi gjak çdo gur e dru e rrodhën lot
Nga bisha e egër që me natë na mbuloi.
Ulërinin hijenat e vrastarë
Nuk kishin mëshirë e as Zot
Ulërinin dhe shpresat ishin duke duke i vrarë
E tokën e dogjën me armë e barot
Ngelën mijëra fëmijë në gërmadha
U dhunuan nënat e motrat tona
Mijëra qytetarë mbetën të vrarë
Me mijëra u dëbuan nga trojet e tyre
E mijëra shtëpi djegur e deri në themel rrënuar
E më thoni tash si të pajtohëm me këtë
·
NË MANASTIRIN E ZVËRNICIT
Atje në Ishull mbi atë Manastir
Hëna hepon lehtë e qetë
Mbi atë kodër mali
Valët kur deti është i qetë
Flasin me engjëj
Në atë qiparis
Deti renkon
Mbi lavrën e valëve
Pa pra!….
Dhozgat e rrugës gjarpërore
Nga bregu
E deri në Ishull
Kërcasin si zogjët e natës
Gaforrja në qosh
Puth Lonën nën uij
Ishulli flenë me oshtimë në gji
E shenjëtorët nën kupollat e kuqe
Rrethuar prej gurit
Presin e përcjellin vizitor
Shoqëruar nga Cicironi!.
Nëntor, Zvërnicë Lul@j
·
NË BRISK TË KRAJËS
Më mori ëndrra në krahë
Shko në Brisk të kërkosh gjurmët
Me foli me një zë të moçëm
Atje Gjon Buzukun ke me e përqafë
Atje u këndua mesha shqip
Që na la urata në çdo brez
Takova Nënën Drane të Manastiri
Që mbushte shekullin me jetë.
Kam dëgjuar e mësuar nga katragjyshi i lashtë
Fjalë të përcjellura nëpër breza në kohë
Se këtu ka shërbye një etnik meshtar
Me rrenjë e degë fisnike arbëror.
Mbi këtë tokë të begatë e të lashtë
Nuk kishte burrë më besnik.
Kam një Shllim të motive kaq larg
degjoi meshën buzukiane me shpirt
Në prehërin e fshatit Brisk
Me kodra e bukuri shumë
Rrethuar me kodrae male
me pyje, me dru për prush.
Brisk ,Krajë nëntor 2022
