Shefqete GOSALCI
NDJENJË
Hënë e grisur e leckosur
Me shikon nga qielli për karshi
Durimi im per ty ka sosur
Ndaj do te nisem e do te vij
Edhe pse rruga eshte e gjatë
E male fusha ka në mes
Ky malli im shemb dhe kalatë
Ndaj pa të parë ty s’ po mund të vdes
Ti je per mua fill i zjarrtë
Prej rrezesh malli i gatuar
Prandaj te unë nuk ka kurrë natë
Jam mengjes i pambaruar
Drejt teje vij e shkoj përhera
S’ka gjë qe ti nuk e ndjen dot
Me emrin tënd shemb çdo humnerë
Mbështjell me urë tërë këtë botë
Te dua them dhe buzëqesh
Dhe ti diçka më pëshpërite
Kjo urë që zgjatet midis nesh
Është dashuri mbi dashuritë.
FOLE MBI DALLGË
E piva kafenë e mëngjesit edhe sot
Po dita nuk do të ulet ballë meje
Pardje ma qëlluan kot me kot ca idiotë
Ata që edhe diellin e kthejnë kalë beteje
E ju luta një pëllumbi të vinte tek unë
Por ai me nje qiell pa adresë fluturoi
Se dje nga parajsa me dhunë e përzunë
E barot të shkrirë i hodhën në gojë
Tashmë e kuptoi që kam hyrë në një botë
Që e imja s’u bë asnjëherë
Këtu ku absurdi ushqehet me lot
E çastet e lume miklojnë ne humnerë
Ç’ të bëjë me ty dashuria ime
Mbi dallgë kam ngritur fole
Edhe shpirti m’u arratis nga ky burg i mishtë
Mbi shtat qielli mbi re
He fol ç’ të bëjë me ty dashuria ime
Kjo kohë të gjitha dashuritë m’i vret
Dhe pse me kushtoi nje mal me flijime
Unë duart si ngre asnjëherë përpjetë.
MEDALJONI
Mbaj varur ne qafë
Medaljonin e zbrazur
Deshiroj te jem tokë
Gjithcka nga unë të mbij
Mes mallit e zjarrit
Lumi të bëjë shtrat
Të freskoj trimin gjoksbaladë
Që është vetëm i imi dhe i Lirisë
Toka i ankohet nënëlokës
Për lindje dhe vdekje të mëdha
Gjaku ngjyros manushaqet
Shqip t’u vie era stinëve
Dashuria smirën përzen
Ç’ të merr s ‘të kthen
Mbi gjokse hedhim valle
Dëgjoj ritualin e zemres
Nën medaljon
Përlotet dheu
E guri buzëdridhur lëkundet.
PREMIERË
Flasim me vetëtima e rrahje
E njëjta melodi nga e njëjta violinë
Dhe i njëjti refren
Në të njëjtën guackë
I njëjti margaritar
Dhe fat
Heshtja ulet këmbëkryq
Në sheshine miljona shkeljeve
Djalli fajtor vetëvritet
Me shishen e verës
Derdhet verë e mykur e shekullit të kaluar
Nata grimos fytyrën me hithra
Me nostalgjinë në roje
E agun dëshmitar
Lakuriq thejmë gotat e kristalit
Natës i shfaqim premierë.
HIMN
…erdhi ora çast
Tri ditë dashuruam
Në mbreterinë e ëngjujve
Në një karneval lulesh e fotografish
Të pashlyera
Fshehur pas flokëve të gjata
U bëra nuse malli im
Ma humbe gjumin dhe mëndjen
Ma more zemrën dhe dhimbjen
E ëndrrën qëndise në gjergjefin e hënës
Shikimi mugulloi heshtjen
Me gërshetën dhe erën e blirit
Mbi mykun e gurëve
Nën qiellin e hirtë
Dashuruam pa thënë asnjë fjalë
Xixëllonjat vallëzuan gjatë me yje
Spiranca me mbante në prill
Me ty në krahëror
Me dëshirën hyjnore
Tek himni dashuror.
MOSHA A SHTATËZANISË
Nënës sime Gjyles që lindi 11 femijë, dhe te tjerave si Ty
Hapin e moshuar
Ballin rrudha plot
Zemrën lot
Harxhohemi pranë e pranë
Fjalët gëlltisin njëra – tjetrën
Dhe bien në rrjetë
Ndihem guralec bri bjeshke
Unë pjella jote e të gjitha stinëve
Bletë me hoje të mbushura
Me Ty pranë – Nanë
Ndihem si lapsi mbi fletë
Herë abetare, herë numratore
E