Shefqete GOSALCI
NDJENJË
Hënë e grisur e leckosur
Me shikon nga qielli për karshi
Durimi im per ty ka sosur
Ndaj do te nisem e do te vij
Edhe pse rruga eshte e gjatë
E male fusha ka në mes
Ky malli im shemb dhe kalatë
Ndaj pa të parë ty s’ po mund të vdes
Ti je per mua fill i zjarrtë
Prej rrezesh malli i gatuar
Prandaj te unë nuk ka kurrë natë
Jam mengjes i pambaruar
Drejt teje vij e shkoj përhera
S’ka gjë qe ti nuk e ndjen dot
Me emrin tënd shemb çdo humnerë
Mbështjell me urë tërë këtë botë
Te dua them dhe buzëqesh
Dhe ti diçka më pëshpërite
Kjo urë që zgjatet midis nesh
Është dashuri mbi dashuritë.
FOLE MBI DALLGË
E piva kafenë e mëngjesit edhe sot
Po dita nuk do të ulet ballë meje
Pardje ma qëlluan kot me kot ca idiotë
Ata që edhe diellin e kthejnë kalë beteje
E ju luta një pëllumbi të vinte tek unë
Por ai me nje qiell pa adresë fluturoi
Se dje nga parajsa me dhunë e përzunë
E barot të shkrirë i hodhën në gojë
Tashmë e kuptoi që kam hyrë në një botë
Që e imja s’u bë asnjëherë
Këtu ku absurdi ushqehet me lot
E çastet e lume miklojnë ne humnerë
Ç’ të bëjë me ty dashuria ime
Mbi dallgë kam ngritur fole
Edhe shpirti m’u arratis nga ky burg i mishtë
Mbi shtat qielli mbi re
He fol ç’ të bëjë me ty dashuria ime
Kjo kohë të gjitha dashuritë m’i vret
Dhe pse me kushtoi nje mal me flijime
Unë duart si ngre asnjëherë përpjetë.
MEDALJONI
Mbaj varur ne qafë
Medaljonin e zbrazur
Deshiroj te jem tokë
Gjithcka nga unë të mbij
Mes mallit e zjarrit
Lumi të bëjë shtrat
Të freskoj trimin gjoksbaladë
Që është vetëm i imi dhe i Lirisë
Toka i ankohet nënëlokës
Për lindje dhe vdekje të mëdha
Gjaku ngjyros manushaqet
Shqip t’u vie era stinëve
Dashuria smirën përzen
Ç’ të merr s ‘të kthen
Mbi gjokse hedhim valle
Dëgjoj ritualin e zemres
Nën medaljon
Përlotet dheu
E guri buzëdridhur lëkundet.
PREMIERË
Flasim me vetëtima e rrahje
E njëjta melodi nga e njëjta violinë
Dhe i njëjti refren
Në të njëjtën guackë
I njëjti margaritar
Dhe fat
Heshtja ulet këmbëkryq
Në sheshine miljona shkeljeve
Djalli fajtor vetëvritet
Me shishen e verës
Derdhet verë e mykur e shekullit të kaluar
Nata grimos fytyrën me hithra
Me nostalgjinë në roje
E agun dëshmitar
Lakuriq thejmë gotat e kristalit
Natës i shfaqim premierë.
HIMN
…erdhi ora çast
Tri ditë dashuruam
Në mbreterinë e ëngjujve
Në një karneval lulesh e fotografish
Të pashlyera
Fshehur pas flokëve të gjata
U bëra nuse malli im
Ma humbe gjumin dhe mëndjen
Ma more zemrën dhe dhimbjen
E ëndrrën qëndise në gjergjefin e hënës
Shikimi mugulloi heshtjen
Me gërshetën dhe erën e blirit
Mbi mykun e gurëve
Nën qiellin e hirtë
Dashuruam pa thënë asnjë fjalë
Xixëllonjat vallëzuan gjatë me yje
Spiranca me mbante në prill
Me ty në krahëror
Me dëshirën hyjnore
Tek himni dashuror.
MOSHA A SHTATËZANISË
Nënës sime Gjyles që lindi 11 femijë, dhe te tjerave si Ty
Hapin e moshuar
Ballin rrudha plot
Zemrën lot
Harxhohemi pranë e pranë
Fjalët gëlltisin njëra – tjetrën
Dhe bien në rrjetë
Ndihem guralec bri bjeshke
Unë pjella jote e të gjitha stinëve
Bletë me hoje të mbushura
Me Ty pranë – Nanë
Ndihem si lapsi mbi fletë
Herë abetare, herë numratore
E shkollës – jetë
Erë buke e ftoi te vij
Pranë arkës ngjyrë shekulli
Ngjyen mallin eshkë
Me gjuhën e sertë
E duart damarefryra flasin për ngjyrat
E njëmbëdhjetë luleve që mban në duar
Në prëhër, në krah, në gji
Ku merr forcë Oj e uruar?
Jetën ta njomi trekëndëshi
Djep, magje, bunar
Mundimin ta di veç kova dhe litari i ngrirë
Të tjerët le të heshtin
Hyjneshë në fronin e gëzimit
Zemrën e pjestove në emra
Në zëra e ditëlindje
Në orët e bardha të dashurisë
Je vetë dashuria
Po jetën ku e ke?.
PASQYRA
Shekulli i ri vetullngrysur
Ruan mbi kështjellë
Fidanen e vitit 1878
Krijesa të mejmura fshehur
Nën rrënjën katrore te formules 1244
Hanë pjesën e trurit
Mbetur ne Prizren e Prishtinë
Tirana pasuron menynë
– e sharjeve ndaj vetëvetes
Mitrovica melodi e këputur
Çamëria ai lot
Sicilia këmbë djepi rrëzuar
Satanet t’i nxorën fëmijet nga gjiri
Thyen pasqyrën arbërore
Si ngjyra keputur ylberit
Shkupi me kollë Migjeni
-han thonjët deri ne mish
E Zara i bie një kitareje të vjetër
Shkruan poezi per vete
-dhe varkën e shpuar
Tivari shkund pelerinën
-e mykur nga mjegullat
Pranverë e prerë në Qershor
E Vjena flokëthinjur operon
– nje hartë të vjetër
Pastaj fshehurazi shikohet në pasqyrë
Pas operimit plastik të fytyrës
Durimit i mungon semafori
Ballkani lëndon ëngjëllin e vet
Rrena e enjtur përkund
-mohimin asht e lëkurë
Kujdes- mos nënshkruani fatin
Me doreza.
KAFSHIMI I PLAGËS
Te luta Kosovë shumë herë
Të ta puthja faqen e zhuritur
Të ta fshija së paku një lot
Të pashë ëndërr me stoli
Nuse në Çamëri
Ti kërkova duart, të majtën ma dhe
Se të djathtën dhe gishtin e di ku i ke
Dhe sytë e ylbertë tek ëndrrat i sheh
Desha të të puth Atdhe, s’ më le
S kishe kohë as atëhere, as sot
Desha kokën në gjoks të ta ve
Jo m’u përgjigje -digjesh
Cilën pjesë të JO- së sate nuk po e kuptoj
Në arenën e heshtjes vetëm unë
e Ti Kosovë
Mbeten të paputhura
Mes nesh flamuri e plaga
Dua të ta puth ballin e përndritur
Tek hëna zë pusi
Dua të ta bëj një djalë
Prap njëjtë më përgjigjesh
Vitet mi dekorove me pritje
E vargun me ty
S ‘ pajtohem Kosovë, s’ është viti ’81
S’e dëgjoj as Solomonin
Do te bëhem Rozafë, buzeçara ime e skuqur
Dashuria dhe plaga ime e kafshuar
Djepi, kafshata dhe unaza ime e ngjyer në diell
Kalo Kosovë mbi mua
Njomi buzët në murin tim të lagur.
ÇMALLU
Kujtesa me delikatesë ndez llullën
Lëshon spirancën në kryeqytetin e harrimit…
Ndez një tym me kullën
Viti sylidhur ua nënshkruan stinëve
Pasaportat e reja me vulë temperature e afat uji
Pranverën e dënon me vdekje për vonesën
E verës ja pren vetëm thonjtë
Të mos e pengojë diellin
Pastaj i uron vetes ditëlindjen zero
Me një borzilok në dorë
Ec zbathur nëpër netë gushti me xixëllonja
Si vajzë në takimin e parë
Shekullit ia ngre veshët për shurdhëri
Dhe një flakareshë fytyrës për papastërti
Dhe hapat e gjumit për humbjen e ditarit
Ja jep dryrin e një arke të vjetër
Me je ftua brenda
E merr ne prehër dhe ja lëmon flokët
E ushqen me gji, fara kungulli dhe vaj ulliri
E mbështjell me pelena malli
E ja flet njeë fjalë në vesh
Konstandin përgjërou Zotit e kujtesës
Merre me vete edhe Zanën
E nise nga fillimi çmalljen.
I SHKRUJ SHPIRTIT TË SHPIRTIT ME SHPIRTE
Shpiti im kristal i fshehur
N’ oqeanin e pikëllimit
Gjymtyrë e këputur Atdheut
Nga gërshërët e pushtimit
Shpirti im kristal i thyer
Nga çekani i tundimit
Paloi vitet e durimit
Si monedha në arkë t’ kursimit
Shpirti im kristal i thyer
Rënë nga duart e skulptorit
Shpirtrat n’ xixellonja kthyer
I bëjnë dritë dhe meteorit
Edhe Zoti do ta shkruajë
Në ditarin e njerëzimit
Si lufttoi në jetë një shpirt
Ta gjejë rrugën e gëzimit
Shpirti im ushtar i ditës
Rrethuar me terre
Në t’u dashtë për dritërimin
Ta fal – merre, merre.
PUTHJE LOTËSH
Edhe kur s’ju njoha
Ju dëshirova
Ju dashurova
Ju ënderrova si në përrallë
Ju pikturova agimeve vesore
Me ngjyra shpirti
E kur u takuam
Edhe lotët na u puthën.
NËNTORËT DHE NËNTORËT
Nje shekull qielli qau
Nën të toka gjëmoi
Dhe ndodhi kurorëzimi
Një Nëntor në Vlorë
Qielli e toka vunë kurorë
Me unazë dielli
Me sep të një ylli hëna solli ftesën- urdhëresën
Ju mund të bashkoheni
Pasi të keni dhënë jetën
E vdekje jeta ndodhi
E madhe mal
Yllësia zgjodhi Hyjnitë
Ne fronin e ndritimit
Gjaku përflaku qiellin
Fundnëntorin e acartë ngrohu diellin
Mbushi djepat
Shqipen e strehoi në flamur
Për të tjerët varret s’ patën vend
Jeta na mbet në duar- dhuratë
Të vritemi disa herë në ditë
Të akuzohemi, të fyhemi, të përbuzemi
Prap në Nëntore
Djepin ta përkundim thatë
Me orë të ndalur.
