Sa pak oksigjen
Sa shumë sorollatje
Për pak oksigjen
Dhe për frymëmarrje
Në stinën e djegur
Në ecjen vertikale
Në mëkatin e pabërë
Në fushën me gaca shtruar
Të minuar... nga ofkëllimat
Sa shumë lëngatë
Dhe... harroje
Pritjen në katakomb
Dhe
Harroje nusen
Me fustan borali
Të ngrirë në muranë
Të përgjumur nga tymnaja
Të skalpuar nga bisturia
E brinjëve tua
Imzot...
Premtimin e dhënë
Harroje
Siç e kanë harruar
Në një kohë tjetër
... të paardhur
Në një proces – katalizator
Dëshmi
Pa argument
Mos ma zë rrugën
As mos ma vargëto yllin polar
Se të kollofisin katallanët
Eh...
Të isha në një kohë tjetër
Do të tregoja se si mund të jetohet
Dhe të ta nxjerr nga vetja
Krejt këtë tharm jete
Dhe përsëri
...përsëri
Hurbat e tua
Të kenë shije mjalti
Në buzët e thekura
Mos thuaj kurrë
Mos thuaj
Se kurrë më
Nuk do të kthehemi
Me kthimin biblik
Në tokën e djegur
Se Liria ngeli depozitë
e kohës shtatzënë
Mbete Ti ende në nisje
Kur binte shi
kërpnajë
Mos thuaj
Kurrë më... mallkuar qoftë
Fjala e thënë... e pathënë
Në ritakim
Në rindarje
Përsëri
Do të shihemi
Ditën tjetër
Kur nuk do të njihemi
Dhembje
Më tregonin
sa e kishin lënduar
Tokën
Shpirtin
Shtatin
Merre me mend
edhe dhembjen
e kishin lënduar
Më thanë
Pse e vrave pritjen
Në Itakë
Kur binte shi
Sa tekanjoze ishte stina
A thua... të të pyes se
Vetëm një stinë...
Dhe mbrëmë
Penelopat u dëshpëruan
Unë i pashë
Me këta dy sy
Duke i grisur këmishët
Duke i djegur dalmatet e bardha
I pashë duke i shkulur flokët
Lotët si kokrra rrushi
Në kupë i pinin – verë të kuqe
Dhe ia hidhnin Olimpit në fytyrë
Penelopat janë mplakur
Nga pritja e pritur
Në udhëkryq motesh
Fytyra
Kurrë nuk lakmova
Një tjetër fytyrë
Një tjetër botë
Dhe një tjetër fat
Kurrë nuk desha
Një tjetër vend
Një tjetër stinë
. . .
Desha të kem
Vetëm pak diell
Pak ngrohtësi
Pak liri
Për vete
Për nënë-Tokën
Dhe për ata
Që do të lindin
Vjeshtë
Vjeshtë… tetor… ora njëzet
Heshtja bën dialogun me mua
Telefoni nuk bëzan
Si ditëve të rëndomta
Jashtë rigon shi, përsëri shi
Vjeshtë e lotuar në Prishtinë
Në univers zhvillohen betejat
Ushtarët nga të dy anët bien
Pa fitimtarë
Unë pres udhëtimin tej muzgut
Të kohës së sëmurë
Që zgjat me vite
...
Në tokën-Nënë
Në samarin e historisë
As ti as unë nuk e mësuam dot historinë
e tani duhet kuvenduar me varre të atdheut
për të mësuar nga ADN-të e mbetura
mbi gjeografinë e dhembjes
Do të më pyesësh
Ç’kërkoj në skedarët e pluhurosur arkivorë
Kur kurrë nuk pati dritë
E dhembja migrenoze e harrimit
Shteron kroin e pafund të kujtesës
Sot
Ne jemi ushunjëza të kepit
Mumies së panjohur do t’ia grisim maskën
Historinë duhet mësuar me mur e muranë
Kush të dojë le ta përsërisë emrin
Vikend i lodhur
Edhe ky vikend kaloi
Duke bërë monolog
Me kipcin tim karagjoz
Nëse inkarnohem ndonjëherë
Përsëri do të doja
Të takohem ma Karonin në vertikale
Dhe me këtë dhembje të përflakur
Do të dëboj djajtë
Nga planeti i UFO-ve
Ngushëllim
Dje nuk shkrova fare
Malli përsëri lozi lojën
Pa rregulla
Nesër
Në kalldrëmin e lagur nga vesa
do të ringjallet shtati i Atdheut
Dhe në rrugët e Tiranës
Do të më rikthehet kujtimi
Në një trajtë krejt tjetër...
Dhe përsëri
Erë molle të kuqe
Do të ketë dita
Yllin polar
E përfytyroja në anën tjetër të gjumit
Tri herë kalova mbi urën e Siratit
Flokët në litar u shndërruan
Dje nuk shkrova asgjë në ditar
Ama asnjë fjalë për dritat që ikën
As për telefonin që nuk bëzante
Dhe matanë kufjes
Më vështronin hijet
Skelet nga lodhja
Përsëri dhembja
Përsëri të njëjtat udhëkryqe i kalojmë
Gumëzhitjet na zhbirojnë timpanin në mes stinëve
Mërzia e dhembja lëshojnë shtat në sofër
Pëllëmbë për pëllëmbë i bie Tiranës
Duke i ndjekur gjurmët e hijes në messtinë
Liri, po të mos ishe ti
Çfarë emri do t’i kishim vënë dhembjes o zot
Sonte përsëri qëndisa anatominë e dhembjes
Ëndrrat e kuqe ma vijëzonin fatin
Unë jam atje dhe pres apokalipsin
Përgjoj kujdesshëm nëpër labirinte
Ç’më dhemb largësia
Nga lashtësia
Në shuplakat e mia të djegura
Hetoj portretin tënd fëmijëri
Më vjen nga lashtësia me duvak të kuq
E nuse pa dhëndër nuk deshe të bëhesh
Lëkura e gjarprit në shuplakë më mbeti
Dhe unë e di ku azilohet hidhërimi
Dhe përsëri bëhem Doruntinë
Mbi kalë të Konstandinit
Duke të kërkuar nëpër mote
