Nga Këze Kozeta Zylo
Marrëzi e ëmbël
Te ç’rreze vallë more ngrohjen,
Që më lëmon me frymë Zoti,
Buzëqesh me sy, dridhesh i tëri,
Shpirti im, ç’Perëndi të solli?
Mes puthjesh zjarr, një pikëz loti,
Rrëshqet mbi gjoks, curril argjendi,
Puth një petale Shën Valentini,
Marrëzi e ëmbël, që botën çmendi!
Më të ëmblin nektar
O dashuria ime e ëmbël,
Që më ke rrëmbyer që herët,
Në krahët e shpirtit,
E prej andej përkundesh ëmbël,
Në bardhesine e gjirit,
Dhe shtrydh nektarin,
Më të ëmblin nektar në natyrë…
Hënë e bukur, gjysmë hëne
Hënë e bukur, gjysmë hëne,
Fshihesh del, si prej rrënje,
Çfarë shikon nga qielli lart,
Mban sekrete, dot s’ti kap!
Marroset Hëna nga nje puthje,
I hedh rrezet nëpër buzë,
Hënë e bukur gjysmë hëne,
Të jep shpirt e të jep muzë!
Hënë e bukur mëkatare,
Mos nxirr syrin në dritare,
Se kam turp të zhvishem vetë,
Mikja ime përmbi retë!
Në bisk të ëndrrës
Ca gonxhe yjore nga qielli më hodhe,
O Princi i kaltër, ku fshihesh vallë?
Me zë drithëruar me rrënqethe trupin,
Dhe më puthje, më puthje, oh, si i marrë!
Një rreze hëne u përthye mbi nënkresë,
Një komçë mëndafshi zbërtheu nga bluza,
Malli im i çmendur me brerimë vese,
Mu në bisk të ëndrrës, flakë më mori buza!,
Mu në gji më ngule heshtën!
Si kujtim i ylbertë më erdhe,
Lehtë, lehtë, hape derën,
Èros i dashurisë ç’më magjepse,
Mu në gji më ngule heshtën!
E përflake muzgun e dhomës,
Vetëtinin dëshirat tona,
Nëpër puthje fjalë të njomëza,
Ninëz e ëndrrës, u bë jona…!
Mbi fletën pupël
Mbi fletën pupël hodha fjalët,
I lëmova si mëndafsh,
Hëna lart kur i lexoi,
Nxori gjoksin në ekstazë.
Nuk u tremb nga harbimi,
As nga qielli dritëndezur,
Fustanin e verdhë zhveshi lehtë,
Në të ëmblin shtrat, aromëdehur…!
Shkurt, 2009
