![](https://static.wixstatic.com/media/a48dbc_380036f023a445db953b319eee6ffd68~mv2.jpg/v1/fill/w_101,h_97,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/a48dbc_380036f023a445db953b319eee6ffd68~mv2.jpg)
Poemthë-
![](https://static.wixstatic.com/media/a48dbc_611a757dbecb4ba2b463b5d2b2ce5f27~mv2.jpg/v1/fill/w_52,h_52,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/a48dbc_611a757dbecb4ba2b463b5d2b2ce5f27~mv2.jpg)
(Kushtuar Nënë – Dhoqinisë sime të dashur, Nurie Asanoska nga Llabunishti i Strugës, Maqedoni e Veriut )
Nga Hasan M. Shahinaj
Oh e oh, ç’ m’u kripe, ç’m’u kripe befas kaq pranë ti,
o uji i ëmbël I liqenit namuritës strugar,
nga lumë – lotët e nënokes sime të paharruar, të dashur;
ende, ende rignes si litarë, rrugës së mundishme e të patharë,
gjysmëshekulli e lart të mbyllur, të ndarë e të vrarë,
sikur s’ishim më në këtë jetë – farmak të gjallë;
zemrash përvëluar,zhuritur,copëtuar e duke qarë…
E kush guxonte me shiku, me shku e me ardhë:
në të vetmuar syrgjynosur këtu; ata – ato, tanët,matanë;
në mes nesh porsi Nyja gardiane Drini Zi plot dallgë,
dëshmitar i vetëm kufitar,shaluar mbi kale të bardhë;
Oi, oi… si i durove mal – mynxyrat, e gjora Nanë ?!
Oh, e oh,rrethuer nga prangosësi, ugurziu klon,
kobëziu e korbziu i kurdisur dekadash për fatin tonë,
ku luhej drama e hirnosur shekspiriane, siç po thonë;
e kush guxonte me ngritë pakëz sytë ,pakëz zë apo ton’ ?!...
Në qafë më paç, o moj e ndritshmja Hanë,
si i gjeta babë e nënë, e të vetmin vëlla në të ziun varri;
dhimbje e pafund për mua, familjen, fisin,dynjanë!
E ku ta gjej tani Konstandin – Ismail vëllanë?!...
Së paku, o Perëndi, eshtrat e tia a mund t ’i marr,
që të shuaj mallin – mal të Raduçit, vendlindës- mal,
sa s’është errësuar krejt qielli dhe bërë vonë
se s’bëhet fjalë kurrsesi Ai për t’u ringjallë;
do të ish’ kjo një legjendë,mrekullisht e rrallë…
Dëshmo, pra,veç ti, i paanshmi ,gjarpëror Drin,
dhe ti, moj Kadënë –sedefja e stolisur Hanë;
ti, o moj e përveçmja verdhane, Hanë – gjaku,
që më fanitesh dhoqiniane Raduçit për çdo natë,
nëpër endërra të shumta, të frikshme te pragu,
se mbase i përthahen sadopak çurglotët times Nanë…
Dhe rrëshqanthi çapitem e riputh Perëndinë mu në ballë,
që i përfalet me durim shpirt – nënokes sime leshrabardhë:
Oi, oi…veç në Parajsën e bekuar e të amshuar i vaftë,
emër – shpirti i tejduruar i fatkeqes Nuries – Nanë !
Vallë kë qan e vajton kujshëm nënokë – gjora Nurie,
prej Llabunishtit të Strugës, ajo bijë e nuse bukurie,
në prag e në derën e hapur të kasolle – shtëpisë;
mos vallë të pambyllur plagë të shkollimit të Hasan – djalërisë?!
Apo për të ndjerrën, të paharruarën nënë – gjyshe Rahime,
që s’u takuan dot nënë e bijë për së gjalli kurrë;
për të vëllanë e vetëm Ismailin atje, në kurbetin – larg;
për të ndjerrën Flutur – fluturimthen me Dashin e saj të pafat,
apo për të gjitha pasojat e rrjedhojat nga çdo shkak…
Të gjitha, të gjitha bashkë si në vrimën e fyellit vajtimtar të xhrasë,
ashtu siç na plagosi edhe vdekja e parakohshme e motër Zyrhrasë!
Oh, dhimbje – dhimbje e pafund, brengë e lotë,
pasojë e një rrugëtimi – regjimi golgote të stërgjatë,
dhe befasitë e plotkurdisura enkas në këtë botë!
Oh, dhimbje e paduruar jetë e mot deri në kockë;
jetë e shkuar aq dëm dhe e shuar kotkot,
helmuar trup e mendje e shpirt thuajse përplot!
U nda, u shkul pra padrejtësisht dega nga rrënja,
s’pushoi së rënkuari e përvuajtura,fatzezë NËNA:
andej, të vdekurit s’i treti doti i thellë varri;
këtej, ne u tretëm, përlitur e pakallur nga malli!
O Zot,ç’qe kjo gjëmë e hata nga kufiri e mali?!
A e meritonim vallë këtë sage – syrgjynosëse të paparë,
Nënoke Nuria me të birin universitar Hasan – djali ?!
Ndaj urtia popullore ndër kuvende ka pasë thanë:
‘’Më mirë djapin bosh, se sa djallin brenda!...’’
Ndaj, o regjim – regjent i stërurryer të ra bomba;
të ra po ashtu brenda 8 orësh ai, klon – gjembaçi ugurzi,
nga rinia ustallare trebishtare, nga sivëllezërit – vërsnikë të mi!
Tani, çelur sysh e mendjesh, jetojmë në paqe e liri,
ashtu siç e meriton në këtë botë çdo Njeri;
kurse njolla e turpit, e krimit e regjimit katran të zi,
ka pushuar e pushtuar të të Nëntë Rrathët e Dantes,
qysh nga Mesjeta tinzare, kobëzezja qyqare e gjer tani…
Ndaj, le ta rigëzojmë jetën që na përket përsëri,
me punë, paqe, kulturë, arsim e harmoni,
qysh nga etnogjineza drejt shekujsh në vazhdimësi,
përqafuar prindërisht e vëllazërisht nga të dyjat anë,
Amanet i patretur , i përjetshëm i së shtrenjtës Nanë!
Se edhe Perëndisë së bekuar po t’i rilutemi shumë,
do të na thotë paqësisht sy ndër sy: punoni,jetoni,miqësohuni sëbashku,
zvëndësoni kohën e humbur, se edhe Unë,
prijësja juaj, kam shumë punë!...
Durrës më , 18. 11.2021.