Ç'bukuri kanë rrugët e qytetit tim
k'të mëngjes nëntori!
Pak gjelbërim,
më shumë pemë
drejt lakuriqësisë.
Shfaqjen e bukurisë
tek vrapimi njerëzor,
djaloshar,
hir vajzëror
e shoh.
Ndriçimi i diellit zbritur udhëve,
rrugicave
dhe nuk di të dalloj:
falur shkëlqimin nga Ai,
apo ato dhënë
fuqizim
në ngroftësi?!
Si mund të jetë ndryshe?!
Kur dy të rinj shkëmbejnë puthjen drejt universitetit!
Prindërit e rinj përqafojnë filizat
para kopshteve!
Grupet e fëmijëve zhurmëkëndshëm
sa nuk fluturojnë
drejt burimit të dijes!
Sa bukur një bir,
nënën
shoqëron plot hir
në kafenen e zgjedhur;
me plot ëmbësi
xhaketën
hedhur mbi supe.
Qyteti im i lashtë,
qyteti im i ri!
Në mot të moteve
mos ndjefsh PLEQËRI!
