Lulëza... Nga Fatmir Terziu
Akti i parë:
Era u lidh fjongo në gjoks luleve të sapoçelura, në paradën e bukurisë.
Akti i dytë:
Ti, vallëzon si gonxhe në shpërthim në kopshtin tim. Të gjitha lulet ballo me maska, në heshtje vrasin xhelozinë...
Akti i tretë:
Rruza të bardha, ndrisin gjoksin tënd mëngjesor. Pikuar nga pjalmi i fateve të ralla, kokrrizat e ndritshme të vesës, ndezin zjarrin e saponisur të jetës.
Akti i katërt:
Korridoret e tua të ngushta qafojnë kalimin tim të vrullshëm, poshtë tyre vërshojnë përrenjtë e frymëzimit, shkulin bedenat e panjohura të perceptimit.
Akti i pestë:
Era nxiton të thurr kurorë për ty, në këtë paradë lulesh ndërsa lëndina jote stërpiket të gjithë bulëzat e vesës përpihen...
Akti i gjashtë:
Një diell i nxehtë ndez dashurinë e zjarrtë, në këtë paradë të paparë, lulja ime e mirë, mbete e radhë.
Akti i shtatë:
Dal çdo mëngjes në dritare, të shoh si shpërthejnë gjinjtë e tu petale.
Akti i fundit:
Jam i bindur si kohë më parë, Ti je fitimtare pa hyrë në garë...
