Kur rrethi vjen e mbyllet përfundimisht
unë vesh vetminë ,të rrjepur tek mëngët
të vetmen xhaketë që më pëlqen tani për tani,
si dhe shallin e hedhur supeve prej të ftohtit të kohës.
E shikoni kam ndryshuar shumë,
sipas motit edhe unë
si mobiljeve që ua ndryshojmë vendin.
Kafen nuk e pi më në shtëpi,
poezitë i shkruaj rrugëve në mendje
zhytem aq thellë në mendimin tim
sa mbytem,
dhe kërkoj dorën e dikujt të më nxjerri.
*******
Çfarë shkruaj?!
Faqe të tëra shkruaj natë e ditë
po pastaj i gris një e nga një
se disa janë ciflosur në shpirt .
të tjerë janë bërë copë e çikë prej kohe.
Oh, sa shumë më mundon mendimi
a do të mundem vallë coprat t'ua ngjis ?
Sa grabova.
kur për ta kujtova se u përpoqa
isha unë ajo që veten time shpëtova.
Ndaj shkruaj fjalë.
se Njeriu është lodhur me matematikë,
numra, borxhe, hua bankare e këste,
ah, të mundja të krijoja jetën me poezi
e njerzit të mund të lexonin jetën
e si fëmijë nga e para ta ndërtonin.
*****
Po jashtë edhe kur s'është ftohtë,
bie shi.
E pikat e shiut
rrathë bëjnë në tokë.
Rrathë që hapen , hapen pa pushim
zinxhirë krijojnë përfundimisht
pranga të vëna në duart tona.
コメント