KU TA GJEJ ZOGUN E HUMBUR
Adem Zaplluzha
I shtrij duart lartësive të paanë
I shtrij në drejtim të erës
Nga gjoksi i hënës
Pikojnë yjet
Pikojnë tok me dhembjet e shirave
Këtu në këtë shesh abstrakt
Nuk ishte askush
Kur na i dhunuan ëndrrat
Nga degët e thyera të gështenjave
Marrëzisht shkundeshin trishtimet
Shikoj kot te një drejtim asnjanës
Shikoj dizgjinët e këputur të qiellit
Vrapin e kuajve të egër
Nga syri i tretë i hënës
Derdhen lumenjtë e fëmijërisë
Ku ta gjej zogun e humbur
Po atë zog
Që i lëshoi perdet e errëta të teatrove
I lëshoi tërë trishtim
Kur përjetuam epideminë e fruthit
