Pol Milo
(Mbi vëllimet "Kontribute Letrare, të autorit Meçan Hoxha, urë lidhëse që bashkon të shkuarën me të ardhmen)
"Dashuria për natyrën nuk është e ndarë nga ekzistenca sociale,
por bëhet njësh me të!"
- Eric Fromm –
"Kontribute Letrare" është kolana që autori Meçan Hoxha sjell në vëmendje të lexuesit, me një përmbledhje prej tre vëllimesh. Në të përcillen vlerat e fjalëve të ndërthurura mes prozës dhe poezisë, shkrimeve etike, eseve dhe fjalimeve përshëndetëse.
Meçan Hoxha jeton midis një bote të madhe kulture, brenda së cilës ai fton çdo artdashës të bëhet vizitor. Këtë botë ai e ka ndërtuar, e ka zhvilluar e pastaj, botuar, si një trashëgimi për të gjitha nivelet artistike që vijojnë dhe do të vijojnë ta mbeshtesin dhe të mbajnë gjallë shpirtin artistik. Këto vëllime janë botuar në shtëpinë botuese 2M, prestigjioze dhe me elegancë, në qytetin bregretar të Durrësit.
Jo rastësisht janë botuar pikërisht atje, pasi ekziston një lidhje e hershme që ka ky autor midis dy jetëve të jetuara dyfish, Gramshit dhe Durrësit. Kjo lidhje e hershme e ka shoqëruar këtë pjesë të historisë dhe letërsisë, duke u kthyer në një simbiozë të frymezimit dhe binjakëzimit artistik, shoqëror dhe mbi të gjitha intelektual. Inteligjencë që vjen nga përjetësia mistike.
Të mëdha janë kontributet e tij në sferat shoqërore, po ashtu edhe ato letrare. Ai udhëton i ditur, herë mes maleve kryelartë dhe lendinave të gjelbra dhe herë mbi rërën e nxehtë të brigjeve detare, duke sjellë shumë mendime, pikëpamje, ide dhe larmi. Ai shpesh herë zhytet deri në kufijtë e misticizmit të mëkameve të Gjeçit dhe rikthehet i pastër në eseistikën e hapur të diapazonit kulturor. Dhe fare pa hezituar, sjell peisazhe poetike me mesazhe mbresëlënëse, tërësisht humaniste.
Me thëniet e tij ai hap dritaret e shpirtit tonë, duke na ftuar të shohim me sytë tanë, zemrën e tij krijuese. Stili i tij është një oxhak i ngrohtë, që ngre flakë në errësirat e mendjes së lexuesit.
Në faqet e veprave të tij, gjejmë një labirint të thellë emocionesh, një udhëtim mbi udhëkryqe të ndjenjave dhe mendimeve. Meçan Hoxha nuk është thjesht një shkrimtar, por një artist i fjalës që krijon tablo të paharrueshme me çdo varg dhe fjali.
Me përpjekjet e tij krijuese, ai sjell freski në skenën letrare, duke dhënë jetë dhe kuptim fjalëve. Përmes veprave të tij, lexuesi ndjehet i lidhur me një realitet të thellë emocional, si një mik që e udhëzon nëpër labirinte të ndryshme ndjesish.
Meçan Hoxha, me ngrohtësine e fjalëve, rrëfehet në një mënyrë të veçantë, që prek ndjenjën. Me çdo varg të shkruar, ai i jep ngrohtësi shpirtit, duke ndezur dritën e kuptimit në mes të ditës sonë. Fjalët e tij janë një freski që portretizon emocionet dhe ndjenjat në ngjyra të paharrueshme.
Fjalët shëndrohen kështu në shprehje të thella të dashurisë për kulturën dhe njerëzit, si një zë i butë që flet në zemrat tona. Me të, ai kujton se forca e fjalës mund të jetë një burim i fortë i lidhjes dhe mirëkuptimit ku shpërthen një energji e veçantë që ndez forcën e bashkësisë dhe komunitetit. Kontributi i tij sjell një frymëzim, duke vërtetuar se fjalët mund të jenë një burim i vërtetë i ngrohtësisë që bashkon dhe frymëzon komunitetin tonë. Në poezinë "Loti dhe Flutura", këto detaje dallohen si më poshtë:
“E sheh Flutura pikëllimin,
Me flatra, më bën freski,
Më ter lotin e largon trishtimin,
Ikën, më le në vetmi!”
Në një kontekst më të gjerë, mund të interpretohet si një thirrje për të lejuar veten të ndjejë dhe të përpunojë emocionet, duke përdorur lotët si një mënyrë për të larguar dhimbjen dhe trishtimin. Fjala e fundit, "ikën, më le në vetmi," sugjeron një nevojë për kohë dhe hapësirë vetjake për të ndarë me veten dhe për të gjetur një rrugë drejt shërimit. Dhe kjo rruge gjendet nëpërmjet dhurimit. Njeriu duhet të dhurojë që të shërohet. Këtë e thotë në vijim të poezia “Dhurata”:
"Është bukur të marrësh dhuratë,
Por, më mirë dhurues të jesh,
Në jetë, të shkurtër a të gjatë
Gjithmonë në kujtesë do të mbetesh..."
Shprehja ka një kuptim thelbësor etik dhe social, duke theksuar se përvoja e dhënies dhe ndihmesës së të tjerëve është më e çmuar dhe e rëndësishme sesa vetëm marrja e dhuratave. Ky mesazh inkurajon sjelljen pozitive dhe sjelljen e tërëndjeshme ndaj të tjerëve. Shprehja ka një dimension të thellë kulturor dhe shoqëror, ndërsa thekson rëndësinë e solidaritetit dhe përkujdesjes në shoqëri.
Meçan Hoxha, në rrëfimin e tij letrar, e çon lexuesin në një udhëtim të fshehtë të thellësisë së shpirtit. Ai nuk shkruan thjesht vargje, por krijon poezi që bëjnë zemrën të lëvizë në ritmin e bukurisë së fjalëve. Kontributi i tij letrar bëhet kështu një shpresë për kohët e vështira, një udhëzim që na çon në rrugën e vet dhe qartëson rrugën tonë në këtë udhëtim të përshkueshëm letrar.
Me secilin shkrim, ai hedh shkëlqimin e tij mbi vargje duke bërë që shpirti i lexuesit të ndjehet si nën një dritare të hapur nga rrezet e një oxhaku të ngrohtë. Kontributi i tij letrar shendrohet ne shtrirje te duarve miqësore që sjell bashkëjetesë në çdo poezi.
Këtu bëhet fjalë për vazhdimësinë e qenies nëpërmjet kujtimit. Njerëzit duan të kujtohen, e jo të harrohen. Në këtë sintezë, harresa lidhet me marrësin e dhuratave, kurse të dhurosh është një privilegj i veçantë. Të dhurosh do të thotë të kujtohesh. Prandaj lumturia e vërtetë fillon nga detajet e vogla, por të ngrohta. Në poezinë "Fund vjeshtë", autori na bën një lidhje magjike:
"Pemëve u ka ikur bukuria e frutave
Rralluar është kolori dhe i gjetheve
Zërat e zogjve vijnë në shterim,
Qiellit tufa e lejlekëve në rrugëtim..."
Fillimisht këtu përcillet një kuptim i thellë rreth ndryshimeve në natyrë dhe humbjes së elementeve të bukura por në një kuptim më të gjerë, duke reflektuar mbi kalimin e kohës dhe ndikimin e faktorëve të ndryshëm në mjedis. Më pas me zërat e zogjve dhe tufën e lejlekeve ai thur urën lidhëse. Ai lidh të shkuarën me të tashmen nëpërmjet procesit të ribashkimit të jetës, përtej rrugëtimit dinozauridal.
Meçan Hoxha transmeton mesazhin se, pavarësisht sfidave të kaluara, ka mundësi dhe shanse për të ndjekur një udhëtim të bukur dhe optimist në të ardhmen. Jeta ripërtërihet nëpërmjet qelizave, dhe ngrohtësia do të kthehet në zemrat e atyre që dinë të lexojnë magjinë e natyrës.
Fjalet e Meçan Hoxhës, janë oxhaku i ngrohtë, që ndez zemrat dhe forcën e njerëzve dhe të bashkësisë qytetare. Kontributi i tij letrar sjell një ndjenjë të ngrohtë dhe frymëzim, duke thënë se fjalët mund të jenë një burim i vërtetë i ngrohtësisë që bashkon dhe frymëzon komunitetin tonë.
Pol Milo
Dyrrah 2023
