IKJA E FITIT
Nga Fatmir Terziu
Karabobe dhe caraca kishte moti
në duar të njoma shkrihej hana,
fresk ishte nata, po afrohej i ftohti
Fiti ndërronte vetëm dy fustana.
Ishte koha kur piqeshin dhe fiqtë,
mishi i freskët ishte tek dyqani,
dyqanxhiu i kënaqte shpejt miqtë,
por sytë andej nga rruga e fustani.
Fustani me hojna nurriste sokakut,
dridhej mu në mes të Namasgjasë,
dyqanxhiu i temperohej banakut,
kishte rënë mu në pikë të sevdasë.
Ishte lodhur dita me sytë në xham,
Fiti ikte e vinte si ndonjë shejtankë,
shpirti ia ndjente se e kishte xhan,
por dridhej se bëhej me një damkë.
Nata si natë uli njërin sy në sokak,
dyqanxhiu uli qepenat me ngadalë,
Fiti u ndez në fytyrë sa s'mori flakë,
Dyqanxhiu u fik u bë mbi të palë.
Javët shkuan e sokaku mbeti bosh,
Dyqanxhiu shëtiste syrin më kot,
fustani nuk po dukej në asnjë qosh,
mbi xhama shiheshin vetëm lotë.
Gjyshet u mblodhën lexuan Kuranin,
mallkuan Hënën që u struk atë natë,
u ulën të largojnë nga qyteti shejtanin,
mos bëhej më tutje tjetër mëkat.
Dyqanxhiu e harroi gjumin në sy
Fiti dergjej në shtrat ashtu e fryrë,
i thoshte vetes si do t'ia bëj tani,
përditë i largoheshin klientët e tij.
Nga xhepi nxorri një qese me flori,
e ftoi aty xhevapxhiun e mëhallës,
kishte kurdisur një tjetër poshtërsi,
t'ia nxinte më shumë faqen natës.
Qyteti u zgjua me buzët në këngë,
të gjithë fshinin me dhimbje sytë,
qepenat e dyqanit ishin mbyllur rëndë,
aty dergjej trupi i Fitit vetë i dytë.
Floriri kishte blerë natën dorë më dorë,
e për alltinë aty askush më nuk po bëzan,
e përcollën shkitaz tek selvitë Fitin e gjorë,
thonë se Kumuriat mbajtën zi në Elbasan.
Comments