Djeg edhe shkrij ti vëtëtimë vrastare
Zhduk/do shenjë madje/do gjurmë që ndodhi atë nate
Jo ti mos ke frikë zhduk dhe lotët e mi në faqe
Fundosi ato në vrimat e tokës që i hape
Bjer o shi,bjer ti përsëri
Bjer në të dashurën tënde tokë
Bjer ti butë, butë,ashtu si lotët e mi
Ajo ka nevojë për ty,jo për këta të mjerët lot
A e dëgjo dikush atë buzëqeshje të vrarë
Po ajo jam unë që buzëqeshja me mëri.
Shikoj këto duar dhe pyes vetën se ç’ju ka ngjarë
Këto duar janë mësuar ta shtrëngojnë trupin ë tij
Më thuaj ti shi çfarë do ndodhë me kokën time
Kjo është e dashuruar,e mësuar që të shtrihet vetëm në gjolsinne tij
Po rrahjet?Kush do i numëroj rrahjet e zemrës sime
Ky shpirt s’pranon tjetër përveç zërit tij.
Fjolla Agusholli
