Nuk është plotësisht e sigurt, pasi emri Cybele ka një histori të gjatë dhe mjaft të turbullt. Derivati i saj latin është thjesht transkriptim nga gjuha frigjiane, e zhdukur dhe jo shumë e studiuar. Dëshmitë mbishkrimore janë regjistruar si Matar Kubileya - fjala e parë është frigjiane për "nënë", por kuptimi i Kubileyas është i diskutueshëm. Studiuesit e epokës romake dhe bizantine thonë se emri rrjedh nga "malet Kybela", megjithëse nuk kemi asnjë burim që na tregon se ku ishin saktësisht këto male.
Azia e Vogël kishte disa faltore të perëndeshës së nënës që lidheshin me emra të ndryshëm vendesh, kështu që është e mundur që Sybelia të jetë transformuar aksidentalisht në një emër personal.
Ka pasur një sërë përpjekjesh për të gjetur etimologji alternative për Kubileya; Megjithatë, asnjë nga këto nuk është bërë dominuese. Në shqip fjala Sybukur do t’i pështatej.
Sybele ishte zonja e natyrës së egër; shëruese, perëndeshë e pjellorisë dhe mbrojtëse në kohë lufte. Attis ishte ati i saj. U zhduk me ardhjen e krishterimit. Kulti Cybele zgjati deri në shekullin e IV të erës sonë, kur ritualet pagane, gradualisht u transformuan për t'iu përshtatur besimit të ri.
Peleg, greqishtja biblike, Phalek, përmendet si "Toka u nda" Gjatë kohës së Pelegut toka u nda - pas dështimit të Kullës së Babelit. Një tregim, Konflikti i Adamit dhe Evës me Satanin, thotë se në ditët e Phalekut toka u nda për herë të dytë midis tre bijve të Noeut; Semit, Kamit dhe Jafetit" - ishte ndarë një herë më parë në mes tre djemve nga vetë Noeu.
Peleg është një emër i zakonshëm në Izrael, duke qenë gjithashtu shkronja rrënjësore për fjalën ‘lundrim’. Kuptimi Peleg, në anglisht është “brook” - "përrua", në shqip është “pellg”
