GJIROKASTËR, PRILL, 2003

Ahmet Prençi

Ja, në majë del hëna

Si një klloçkë me yje,

Po zbret Argjiroja

Gjithë nur, gjithë hije.

Me shaminë lidhur

Si bora mbi ballë,

Nëpër shpate derdhur

Fustanellë e bardhë.

Poshtë nga Ur’e Lumit

I shkëlqen fitira

Krihet në Këcull

Në dhjetëra pasqira.

Xhevahir nga brenda

Në rrugë e sokaqe,

Në shtëpitë e gurit

Si me feste rrase.

Palorto, Varosh

Ngjitet gjithandej,

Sa në Manalat

Në Kala, përtej.

E krejt e mahnitur

Me hijeshinë brenda,

Humbur kuturu

Me mendje, pa mendje!

Frihet në damarë

Drino - Virua,

N’Zagori, Çajupi

Po harbon ndër gra!

Ziejnë brenda teje

Fjalët, thashethemet

Dalin nga ballkonet,

Ngjiten nga bedenat.

Për një vajzë “përdalë”

Për një plak të pirë,

Rrush janë thashethemet

Me ngjirë e pa ngjirë.

Në tigan një vé

Për një a di vetë,

Por këpucët hahen

Në kalldrëm, medet!

Hahet, mpihet era

Dhe shiu ndër strehë,

Tinëz Kadareja

Argjironë e sheh.

I ka rënë në krye

Argjironë për grua,

Varg janë thashethemet

Nga pragu në krua!

* * *

Sa paqësorë, të dashur

Janë gjirokastritët

Si me jabanxhiun,

Ashtu me të tijët.

Eh, moj Gjirokastër,

Ç’më bëre, medet!

Krejt i dashuruar,

Krejt, me ti, jam mbret.