Ja, në majë del hëna
Si një klloçkë me yje,
Po zbret Argjiroja
Gjithë nur, gjithë hije.
Me shaminë lidhur
Si bora mbi ballë,
Nëpër shpate derdhur
Fustanellë e bardhë.
Poshtë nga Ur’e Lumit
I shkëlqen fitira
Krihet në Këcull
Në dhjetëra pasqira.
Xhevahir nga brenda
Në rrugë e sokaqe,
Në shtëpitë e gurit
Si me feste rrase.
Palorto, Varosh
Ngjitet gjithandej,
Sa në Manalat
Në Kala, përtej.
E krejt e mahnitur
Me hijeshinë brenda,
Humbur kuturu
Me mendje, pa mendje!
Frihet në damarë
Drino - Virua,
N’Zagori, Çajupi
Po harbon ndër gra!
Ziejnë brenda teje
Fjalët, thashethemet
Dalin nga ballkonet,
Ngjiten nga bedenat.
Për një vajzë “përdalë”
Për një plak të pirë,
Rrush janë thashethemet
Me ngjirë e pa ngjirë.
Në tigan një vé
Për një a di vetë,
Por këpucët hahen
Në kalldrëm, medet!
Hahet, mpihet era
Dhe shiu ndër strehë,
Tinëz Kadareja
Argjironë e sheh.
I ka rënë në krye
Argjironë për grua,
Varg janë thashethemet
Nga pragu në krua!
* * *
Sa paqësorë, të dashur
Janë gjirokastritët
Si me jabanxhiun,
Ashtu me të tijët.
Eh, moj Gjirokastër,
Ç’më bëre, medet!
Krejt i dashuruar,
Krejt, me ti, jam mbret.
