1.Gjinkallat po shtohen
Dhe gjëmbaçët u shtuan
vdesin në gojëra të uritura gomarësh!
Dhe fijet e thata të barit gjithnjë e më të thata.
Dhe fusha
gjithnjë e më shumë fajtore ...
… pse u mbush me lëpusha,
pse u bë nevojtore
për lopë të hasdisura, për mushka.
Kjo është kaq e papranueshme!
Sepse akoma do të kesh mëshirë për kafshatën.
Buka e sofrës do të shtrohet në gjoksin tënd,
prerë nga shpata e psherëtima.
Gjinkallat po shtohen, deri në neveri
kumbimi i një shtrati të tjetërsuar,
vetëm ai tingull ka mbetur,
idiotësi
Kjo është kaq e papranueshme!
Sepse nuk vijmë vetëm nga e shkuara
jemi edhe e sotmja e huaj mëkatare,
nuk duam të humbasim dhe nga e ardhmja,
ku ka mbetur e jona,
si një çelës nga një kuti postare
dhe si një kalendar me telefona.
Prandaj ju dëgjoj çdo natë
nën sekretimin e fosforit dixhital
dhe nën ankimin e çmendur të pushit xheloz
ku hidhni fall me e pa filxhan.
Përditë e më shumë kotësi,
kotësi,
e papranueshme si trishtimi
kjo është idiotësi.
2.Burimi i Garit
Qielli është një shapkë,
lëre të pikturohet.
Ndaj po mundohem të gjej gjuhën e reve,
duke u përpjekur ta kuptoj me ty,
shqetësimin tënd,
përgjigjen që mendova se mund të derdhej si uji yt në gotë,
dhe unë kam mbetur me lotët e tu përtej syve,
mbi beton,
duke u marrë me agoninë e zhvatjes së tyre.
Dhe unë dua që gjithçka të ketë kuptim,
por nuk ka,
nuk ka … as aty në burim.
3.Dhe heshtja u bë vaj
(Një aksident)
Dhe heshtja u bë vaj
ishte dhe uthull.
Trazohej në venat e saj. Sytë
vështronin sikur e njihnin,
dhe në heshtje dukej se flisnin:
„Do të më mungosh përgjithmonë"
fliste tatuazhi i saj në qafë,
menjëherë pranë njollës së buzëkuqit që i dilte në faqe,
flitej për dashurinë,
për familjen,
për të ardhmen.
Por rrotat e makinës nuk e njihnin dashurinë,
për vajzat si ajo s'kanë pakt,
janë tigra të egër,
të pandreqshëm dhe jetëmarrës me thonj në asfalt,
Ajo u mbrol nëpër botën e syve,
lëvizja në thellësi ishte plot magji,
nuk e di se si kthehej bota mes tyre,
ajsberg në ftohtësi.
Grija po zvarritej në asfalt,
aty ishte Ajo, shoferi, të dy kishin ngrirë,
megjithëse ajo ishte e ftohtë,
ngjante sikur tërë ambientin e kishte shkrirë.
