Dhe ja tek pikëtakohemi pas shumë vitesh në larminë e TV „Dardan“ me urimin për Ditëlindjen tek „Fjala e Lirë“. Gëzuar ditëlindjen poetja elbasanase Klejda Plangarica.
Shporta jonë perfekte me një dhuratë të sigurt dhe për të mbajtur memorjen gjallë në vargun tënd brilant, me një gjuhë të bukur e tipike elbasanase. Grumbuj kujtimesh. Në një lartësi perfekte, për të pushtuar dhe mbajtur të gjitha llojet skutave të jetës, dashurisë, e fëmijërisë, lumturisë, plotë zemërim, shaka, argëtim, dashuri dhe shume te tjera, të cilat zhvillohen brenda vargut të lirë, duke ju uruar shumë kthime të lumtura të ditës më të gëzuar: Gëzuar ditëlindjen !!
𝐈 𝐆𝐉𝐈𝐓𝐇𝐊𝐎𝐇𝐒𝐇𝐌𝐈 𝐈𝐌
(Të pata thënë)
Të pata thënë mos ndizesh në mua
Ti pate qeshur…
Ndonjëherë zemra rrëkëllehet
edhe kur s'e shtyn kush,
Petëzohet edhe pa ndezur zjarre.
Të vura kusht mos fundosesh në mua
“Thjesht një shëtitje”... gjer në shtator,
Ti u betove...
Por gushti krejt m’u zbardh nga dëbora
Që ia hodhe kaçurrelave si shtrojë.
Ndonjëherë, rrallëherë
Fati rrymon edhe pa lutjen tënde
Dhe ti digjesh kur hyn në lojë me borën
Se vjeshta s'vjen kur rrëkëllehet zemra!
Të pata thënë… U dogjëm!
(E pakohë)
Pa bëzajt
Ai është buzëqeshje
Shpon tejpërtej mjegullat rreth meje
Pa bëzajt
Hiç, asnjë shkrepje!
Ai është vështrim
E rrokullis si zhongler rruzullin tim
Pa bëzajt
Hiç, asnjë pëshpërimë!
Ai është kripë
M’i shpërthen një e nga një receptorët
Pa bëzajt
Hiç, asnjë pikë!
Ai është frymë
Më përvidhet si ikacak anë e kënd trupit
Pa bëzajt
Hiç, asnjë grimë
Ai është gjumë
Më nanuris, më trullos e shpie në shtegtim
Pa bëzajt
Hiç, asnjë çikë…
Ai nuk bëzan, por nuk është heshtje!
Është rrokullisje, trullosje, shpërthim…
Thellë meje!
Klejda Plangarica
Dhjetor, 2020
KUR AKOMA…
Cilës dashuri i përkas?
Asaj të prushtës, që dridhet e feks një çast,
Pastaj sprapset e zhytet nën brymën e hirtë
Që botë e zjarrtë lë pas?!
Asaj të amulltës, të psherëtimtës,
Që kurrë s’e njohu flladin e as shtjellën
Dhe fle e zgjohet në të njëjtin shtrat?
Asaj të rrjedhtës, që rrymon trupit tej e përtej,
Rrok e përpjek tallazshëm ndjesitë
E të përplas atje ku do dhe s’do të jesh,
Ku frymë jep dhe prapë gjallon?!
Cilës dashuri i përkas,
Kur akoma pres gjunjëzimin tënd?
Kur akoma pres gjunjëzimin tënd…
DËSHIRA DHIMBJE
Dëshpërimisht e lumtur sonte!
I huaj ky shtrat,
ku ngjizet dëshira-dhimbje,
e ku prushitet mbarim-fillimi i dashurisë.
I pari shtrat për ne.
Pafundësisht i fundit...
E vetmja fushë-betejë e paqes,
ku duhemi duke u vrarë,
ku vritemi për t’u dashur...
Dëshpërimisht, e lumtur sonte!
Fshehur në terr, më mungon
hëna e vështrimit tënd.
I pari shtrat për ne,
I përgjithmonshmi...
Ti po më çmend!
* * *
S'KUPTOJ
I pashmangshëm është kthimi im te ty…
Je kaq i largët sa s’e kuptoj si të arrij!
Çdo mëngjes
i gjurmoj mjegullat ku fshihen
Dhe s’e kuptoj si s’humb…
I përmbrëmshëm është kthimi im te ty…
Strukem errësirës sa s’e kuptoj ç’ngjyrë kam!
Çdo mbrëmje
i trembem hënës mos m’i çjerrë grilat
Dhe s’e kuptoj pse s’i mbyll sytë…
I trishtueshëm është kthimi im te ty.
Tretem thellësive sa s’e kuptoj si s’bëhem ujë!
Çdo herë,
liqeni më trillon se je vetëm
Por unë prapë të gjej dy…
* * *
PO QE SE...
Refuzoj të marr frymë pa dashuruar!
Verbërisë i jepem peng
Po qe se s’kam sy të puth…
I falem pa kushte heshtjes
Po qe se ndalen hapat e tij pas dere
Po qe se pritja mbetet pa emër
Kjo botë le të jetë e shurdhër…
Po qe se nata regëtin pa puthje
Po qe se prekja s’më drithëron në ëndërr,
as në shtrat,
I falem tokës, i falem territ.
Po qe se jam një trup pa përqafim
Refuzoj të jem gjallë…
( Po qe se…)
* * *
SHPRESË
Pareshtur hedh guralecë dhimbjesh
Mbi një det që nuk e shoh,
Por e di që është…
A thua do krisë ndonjëri
Një guaskë perle
Të fshehur për mua?
* * *
PAS PAK...
Pas pak do jem me ty
Dhe sërishmi
si pranga do ia vë mallit eshtrat.
Pas pak,
Malli do shfryjë njëqindfish përmes eshtërzimit
E shpirti do dridhet njëqindfish.
Pas pak,
Një sy i hënëzuar do skicohet në sy,
E vështrimi s’do gjejë dot vend
ku të mbështetet pa frikë.
Për pak,
malli do ta thërrmojë ngurosjen
dhe do të hidhet lehtësisht jashtë buzëve.
Për pak…
Por paskan qëlluar të rrepta eshtrat…
* * *
JE TI NË NJË SHTRAT BOSH
Ajo që më ngacmon tek ti:
Je ti
Pa koracën tënde.
Tunikën e fshehtë që të mbështjell
kur unë fundosem në limitin e ikjeve.
Je ti
Pa tufanin e çmendur të zërave,
Piskamën e tyre të frikshme
kur më përplaset kaçurrelave.
Je ti
Me hënën në krah në papafingon time,
Ku natës kyç gojët e zërave
dhe zhvesh paqësisht tunikën.
Ajo që më ngacmon tek ti:
-Je ti
Në një shtrat bosh..!
* * *
QË TI TË VISH
Unë nuk e di
Kur do të vish…
Si do të vish?
Si do të jesh,
Nëse do të vish?!
Di vetëm që
Më ka ngecur një copëz hënë
Në grykë
E më mbyt!
Një copëz re në sy,
Një copëz diell
Ndizet e fiket në gjoks,
Si sinjal.
Një copëz qiell, në duar,
Më rrëshqet si ujë.
Një copëz mjegull
Bën ecejake nëpër frymë.
Copëza të tjera rrugësh
Hapen në trup,
Që ti të vish…
