Era e fortë e lirisë, së këtij mileniumi,
ka ndezur yllin e sinjalit të blertë:
Gjaku i martirëve të zgjohet nga gjumi,
Feniksi Çamëria të ngrihet nga hiri i vet.
Psherëtijnë eshtrat thellë, ndër varre,
bubullojnë kudo muret nën rrënoja,
oshtijnë rënkimet dhjetëravjeçare,
oxhaqeve me blozë, u ka ardhur goja...
Çelën lastarë trungjet e prerë të ullirit,
shpirtrat e nënave, kanë rindezur vatrat,
zërat e therur të foshnjave të gjirit,
shkundën pendët e Feniksit nga baltërat.
Osman Taka u ngrit, për vallen e vjetër,
në dosjen e krimeve, fustanella me dritë,
shpalosi vitet e gjenocidit, ndër grekër,
për të kërcyer i lirë, pa litar në grykë...
Bubulina bubulloi, përmes reve të zeza,
nga Gumenica në Filat e tej Paramithisë,
Lumi Kalama ka nisur, deri nga Preveza,
t’i këndojë me valë, këngët e trimërisë.
Gjin Bua Shpata e Mërkuri, heronj luftëtar,
pastruan shpatat, nga millet e ndryshkur,
dhe filluan, mbi gurët e Çamërisë së parë,
shekujve të shkuar, t’u kruajnë myshkun.
Hasan Tahsini i madh e Marko Boçari,
grisën thëniet e rreme, në faqet e historisë,
me prova shkencore dhe medaljone ari,
kërkuan emrin e vërtetë, të bijve të Çamërisë:
Haxhi Mehmet Dalani, shkuli emrin, Mihal,
ndërruar në libër, nga Kazanzaqi romancier,
duke thirrur, sa tundi shkëmbinjtë në mal:
Emrin çam, brez pas brezi, kam për nder!...
Dodona Pellazgjike, u zgjua nga shekujt,
dhe gjëmoi me zërin shkëmbor të rëndë:
në tempullin e mermertë, urdhëroi dishepujt:
Bijtë e Çamërisë të kthehen në vatanin tënë!
Bilal Xhaferri ka shkruar, në të qiellit rrugë:
Të gjithë muhaxhirët, strehuar në Veri:
ka ardhur koha të kthehemi përsëri në Jug,
Mirë se të gjejmë, o nëna jonë, Çamëri!...
Comments