Butrinti
Nga Fatmir Terziu
… po ikte Deti, askush nuk e shikonte.
Dallgët treteshin e bëheshin akuj
rëra rrëshqiste kthehej në ar. Pulëbardhat,
ktheheshin zjarr dhe Liqeni, bëhej një vend imagjinar.
Gjallesat e nënujshme kërkonin copëra historish, Libri u shqye
në një aureolë kaçurrelash që mbanin dallgët gjallë
peshqit për të ushqyer. Toka u ngrit disa pashë,
përtej thashëthemeve në një guackë të errët,
që fshinte një kandil deti,
drita doli më herët
e deti u kthye nga sikleti.
