![](https://static.wixstatic.com/media/a48dbc_d18b4799e5f743c2acb86af1b96afbb2~mv2.png/v1/fill/w_49,h_61,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/a48dbc_d18b4799e5f743c2acb86af1b96afbb2~mv2.png)
Butrinti
Nga Fatmir Terziu
… po ikte Deti, askush nuk e shikonte.
Dallgët treteshin e bëheshin akuj
rëra rrëshqiste kthehej në ar. Pulëbardhat,
ktheheshin zjarr dhe Liqeni, bëhej një vend imagjinar.
Gjallesat e nënujshme kërkonin copëra historish, Libri u shqye
në një aureolë kaçurrelash që mbanin dallgët gjallë
peshqit për të ushqyer. Toka u ngrit disa pashë,
përtej thashëthemeve në një guackë të errët,
që fshinte një kandil deti,
drita doli më herët
e deti u kthye nga sikleti.