Fatmir Terziu:

Para-gëzim

Tregim nga Fatmir Terziu

Bedriu del përditë para pasqyrës. E di mjaft mirë se nuk i duhet pasqyra, por e ka thjesht një pasion të mbetur në mendjen e tij. Kjo është e lidhur më së shumti, dhe ka mbetur origjinale, thonë, me atë ditë kur ai u bë Drejtor i Bankës Agrare. I duhej të ishte i veshur mirë. Vinte në krye të parasë në një kohë që një jetë të tërë paraja e kishte marë nëpër këmbë. Ishte lodhur që ta kapte paranë, por më kot. Dhe ja i buzëqeshi tashmë fati para pasqyrës.

E ndjente se tashmë ishte me fat. Ja, pra paraja e kapi më në fund Bedriun. E pa veten në duart e saj dhe buzëqeshi. Ai i tha parasë: - Më thuaj, o para e dashur, pse po vepron kaq padrejtësisht! Më mban duart, por nuk mund të fut dorën në xhepat e mi. Kështu më torturon akoma. Unë nuk veproj kështu. Dije këtë: nëse fut dorën në xhepin e një personi, e mban atë për jetë.

Paraja e dëgjoi me kujdes Bedriun, Drejtorin e Bankës Agrare, dhe e la të lirë. Ai u ngjit menjëherë në majë. Dhe kështu nisi të ndiqte marifetin më të ri para pasqyrës së tij. Bedriu pa sa majtas dhe djathtas, dhe kurë e pa paranë fillikat në tryezën e tij, menjëherë ia futi duart asaj. Që atëherë, Bedriu, Drejtor i Bankës Agrare, e ka paranë të shtrënguar fort në duart e tij. Dhe paraja e shtrënguar aq shumë, i bëhet përditë, një herë përrua e një herë lumë.

Kështu sa herë që del para pasqyrës, Bedriu, Drejtor i Bankës Agrare, e bën kokën me shkumë. Tjetri, ai nga pas pasqyrës (vetvetja ndryshe) i pëshpërit: Bedri tashti nuk ke vetëm paranë në duart e tua, lëre të bëhet lumë, se ti ke tashmë shokë shumë. Po Bedriu, nuk rron nga mëshira, por nga shoqëria. Dhe ndaj nuk i duron dot këto fjalët e fryra.

Shoqëria e Bedriut nuk flet pa lejen e tij. Në këtë rast, ai pëshpërit: - Nëse i jep dikujt fjalën, ai tërhiqet nga e drejta e tij për të folur. Pastaj e kombinon të drejtën me të drejtën dhe fillon të mendosh për Drejtorin. Mëshira nuk më lejon ta lë Shoqërinë time të jetojë me iluzione. Kjo është arsyeja pse i mbyll gojën.

Dhe kështu shoqëria hap gojën vetëm kur thith e nxjerr tym. Por, ama Bedriu, Drejtori i Bankës Agrare nuk i lejon duhanpirësit pranë tij. Në këtë rast ai u thotë: - Pirja e duhanit është një zakon i rrezikshëm. Duhanpirësi nxjerr një cigare kur të dojë, ndez një cigare kur të dojë, kënaqet duke gëlltitur tymin kur të dojë. Ai udhëhiqet vetëm nga tekat e tij. Por një person nuk duhet të udhëhiqet nga asgjë tjetër përveç Drejtorit të tij.

Një ditë  Bedriu, Drejtori i Bankës Agrare mësoi para pasqyrës, se alfabeti ishte krejtësisht i gabuar. Në këtë rast ai tha: - Diçka kaq e rëndësishme nuk mund të fillojë me një shkronjë të rendit të katërt si Ç. Dhe për t'ia bërë qejfin pasqyrës, ai tha se alfabeti duhet të fillojë me P, dhe shumë natyrshëm pas saj vjen A. Kështu që njeriu nuk shikon më pas, por para. 36 shkronjat janë gjithashtu shumë ekstravagante, veçanërisht për një popull të varfër si i yni. 3 shkronja + 1 është numri optimal. Pra, para! Sepse, shumë shkronja krijojnë shumë mendime. - Emri alfabet gjithashtu duhet të ndryshohet - vazhdoi Bedriu. - Është më mirë ta quajmë sistemin e ri Para-gëzim. Prandaj, ai tashmë po funksionon, megjithëse vetëm ne, Bankierët, e dimë këtë - përfundoi Bankieri.

Shënim redaksional: Realizuar dhe ideuar aty nga fundviti i shkumbuar 1997.