DY POEZI NGA MYSLIM MASKA
ENDEM RRUGËVE TË ATHINËS
Endem rrugëve të Athinës
Si fantazmë, hije varri,
Herë si engjëll kryengritës,
Herë me pamje prej të marri.
Herë i fyer, i poshtëruar,
Me një det të ngrirë në shpirt,
Herë demon i zëmëruar,
Që trokas te Perënditë.
Eci dhe nuk di ku shkel,
Mbi gjiriz, mbi baltovinë,
Mbi prush yjesh nëpër qiell,
Mbi re sterrë si suferinë.
Si bushtra me klyshë në gojë,
Shtrëngoj shpirtin tim ndër dhëmbë
Them ta flak e të shpëtoj:
Më mirë lule, bar e shkëmb.
Shenim: kjo poezi ështe botuar ne vitin 2000 ne Gazeta e Athines dhe ne gazeta Drita, me nje koment shume vleresues ne gazeten SHEKULLI, nga prof. dr. NASHO JORGAQI.
PERLAT S’I SHEH ÇDO NJERI!
Një vello bardhoshe hodhi molla
Me tjetër ngjyrë, si rozë qershia veshi
Dridhen si pëllëmbka petalevoglat,
I drithërohen bukurisë së qiellit.
Ndërsa manushaqja si gjeni i heshtur,
Larg reklamash. Brilante, poshtë gjëmbaçit:
E brishtë, e dlirë, e virgjër, e paprekur,
Me cërkla qielli spërkat fijet e barit.
S’ndihet, hesht në madhështinë e saj,
Tek zhvesh nepërka rrobat e sheh me zili.
Në heshtje kështu të mëdhenjtë poetë qajnë.
Manushaqet, perlat s’i sheh çdo njeri…
