E mira e pasojës
Astrit Lulushi
Hrushovi u rrëzua kur ishte me pushime në Pitsunda për 5 muaj në vitin 1964. Brezhnev e telefonoi për një takim urgjent në Moskë, kur mbërriti në aeroportin Vnukovo, KGB kishte rrethuar aeroportin dhe shefi i KGB-së Vladmir Semichastny po e priste. Ai i tha se do ta rrëzonin dhe e këshilloi të mos rezistonte. Hrushovi u shoqërua në Kremlin, ku Brezhnev dhe klani i tij i paraqitën një listë të gjatë akuzash që përfshinin politikën e tij të jashtme të paqëndrueshme, reformat liberale, dështimet në bujqësi, shpenzimet e kufizuara ushtarake, shtyrjen e botës në prag të luftës bërthamore dhe tërheqjen e tij të turpshme nga Kuba. Hrushovi u përgjigj:
“…unë nuk do të rezistoj…jam i vjetër dhe i lodhur…kam bërë gjënë kryesore. A mund të kishte ëndërruar dikush t'i thoshte Stalinit se nuk përshtatej më dhe t'i sugjeronte të dilte në pension? Tani gjithçka është ndryshe. Frika është zhdukur dhe ne mund të flasim si të barabartë. Ky është kontributi im…”
Në vend që ta linte veten të largohej me forcë, Hrushovi zgjodhi të jepte dorëheqjen duke paraqitur pleqërinë dhe shëndetin e dobët si arsye të dorëheqjes. Më vonë ai shkroi në kujtimet e tij se e konsideron vendimin për ta hequr dhe për të mos e ekzekutuar si një nga arritjet e tij më të mëdha në jetë. Duke marrë parasysh fatin e njerëzve që ranë nga lufta për pushtet në sistemin sovjetik më parë, ishte një provë e gjallë se Hrushovi kishte bërë një ndryshim.
