Diskurset e Gjergj Fishtës në Një

Nga Fatmir Terziu

Lavdi atij prej dhjetëra emrave të Kongresit të Manastirit

për dhuratën e së mrekullueshmes dhe tej të zakonshmes

që për hartimin e alfabetit shqip iu lut qiellit

dhe ua huazoi zogjve

lirinë e bekuar të shkrimit.

Ai që bëri që dielli të na ngrohë në vatrën tonë, qielli të shtrydh shi

në rrjedhë tek Kisha e Gjuhadolit

e eshtrat të mbidhen me shkëndijë

mes Drinit, Gjolit

atje lart në Veri,

që ti shpërndajnë mesazhin ngado Globit

errësira po zbret në Shqipëri.

Ai që bëri që Hylli i Dritës të shkëlqej edhe në Shkodër,

hëna të zverdhet

se mishi i robit ikën,

e kocka e tij mbetet.

Ai që drejtoi erërat, refrenin e zogjve

në vargun e pastër të lirisë

për t'u dhënë fuqinë e pavdekshme të gjithë robve

të këndojnë shekujve Lahutën e Malcisë.

Ai që me eshtrat e tij thyen në dallgë grilat e deteve.

Ai që urdhëron lëngun e hardhisë dhe të grurit.

Ai që iu dashurua shqiptarit në krahët e shqiponjës.

Ai që i dha vargut një sy të zgjuar.

Ai që ende i thërret Botës:

Jam i lirë, jam në ujërat tuaja … mos më keni harruar?!